ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 2015 

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ ΕΥΡΩ-ΕΕ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

Εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες,                                    

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Αποτελεί, πιστεύουμε, κοινή συνείδηση όλων μας, ένα χρόνο μετά τη μετατροπή του περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης του Ιούλη 2015 σε ένα προδοτικό ΝΑΙ απ’ τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και με τη συναίνεση όλου του εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος, ότι περνάμε μια απ’ τις πιο κρίσιμες περιόδους στην ιστορία της εργατικής τάξης και του λαού μας. Μια περίοδο όπου κάθε επικράτηση απογοήτευσης και απελπισίας δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στη συνέχιση της καταστροφής και στην πλήρη υποδούλωση. Όπου, αντίθετα, με τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγωνιστικών-απεργιακών εκδηλώσεων όλων αυτών των τελευταίων χρόνων, μέσα απ’ το ξαναζωντάνεμα των μεγάλων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας, μπορούμε και πρέπει να οδηγηθούμε στο μεγάλο εκείνο πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό, το μόνο που μπορεί να ανατρέψει το ολοκληρωτικό ξεπούλημα λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, να ξαναδώσει αυτοπεποίθηση και περηφάνια στους εργαζόμενους για να πάρουν αυτοί στα χέρια τους τον κόσμο που τους ανήκει.

50 χρόνια μετά
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΦΕΤΗΡΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΣΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

Του Χρίστου Μπίστη*

Η απόδοση τιμής στη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα και η μελέτη των συμπερασμάτων της με αφορμή τα 50 χρόνια απ’ το ξέσπασμά της δεν αποτελεί παρελθοντολογία, ούτε αφορά μόνο την κινέζικη επανάσταση, αλλά τη μελέτη και την αναζήτηση συμπερασμάτων για τις κατακτήσεις και τις ανατροπές των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20^ούαιώνα συνολικά, για την αναζήτηση απαντήσεων σε βασικά θεωρητικά και ιδεολογικά ερωτήματα και την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και για την αποκατάσταση της αυτοπεποίθησης και της επαναστατικής ενότητας, όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των λαών στην κρίσιμη περίοδο που περνάμε σήμερα.

• Όπως η Παρισινή Κομμούνα που αποτέλεσε, παρά την ήττα της, αφετηρία και έμπνευση για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.

• Όπως η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση που αποτέλεσε εναρκτήριο σάλπισμα για κοσμοϊστορικές κατακτήσεις των λαών της ΕΣΣΔ, αλλά και για σειρά επαναστατικών κινημάτων της εργατικής τάξης και των λαών του πλανήτη, που οδήγησαν στη συντριβή του φασιστικού άξονα στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και στο άνοιγμα του δρόμου για την ανατροπή του ιμπεριαλισμού-καπιταλισμού από το 1/3 των λαών της γης, στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

• Έτσι και η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση της Κίνας κάτω απ’ την καθοδήγηση του συντρόφου Μάο Τσε Τουνγκ δεν ήταν μια αποκλειστικά κινέζικη υπόθεση αλλά ο επαναστατικός ξεσηκωμός του ¼ του πληθυσμού της γης, για την αντιμετώπιση αντιδραστικών ρευμάτων και ανεπαρκειών που είχαν εμφανιστεί, με αφετηρία την ΕΣΣΔ, στο εσωτερικό σοσιαλιστικών χωρών και κομμουνιστικών κομμάτων και στην ίδια την Κίνα και οδηγούσαν στον εκφυλισμό, την υπονόμευση και την ανατροπή σοσιαλιστικών κατακτήσεων και στην παλινόρθωση του καπιταλισμού.

Παρά τις ήττες και τα πισωγυρίσματα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, μέσα από μια συνολική αποτίμηση, τις τεράστιες κοσμοϊστορικές κατακτήσεις των πρώτων αυτών σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Όχι μόνο στο εσωτερικό των χωρών όπου επικράτησαν, με πρωτοφανέρωτα άλματα πολιτικής και οικονομικής απελευθέρωσης των λαών, αλλά και με την άσκηση μιας καταλυτικής επιρροής, μαζί με τους ταξικούς αγώνες και των υπόλοιπων λαών της γης, που ανάγκαζαν το παγκόσμιο καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα τρομοκρατημένο από τις προλεταριακές επαναστάσεις σε παραχωρήσεις, κατακτήσεις και δικαιώματα για την εργατική τάξη και τους λαούς, όπως: το 8ωρο, πιο ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις και συνδικαλιστικά δικαιώματα, κοινωνικές παροχές στην Υγεία και την Παιδεία, Δημοκρατικές Ελευθερίες, Αυτοδιάθεση των λαών. Όλα αυτά που στις σημερινές συνθήκες μετά τις καταρρεύσεις των σοσιαλιστικών καθεστώτων αλλά και σε συνθήκες ολοκληρωτικής σήψης και αδιεξόδου του ιμπεριαλιστικού – καπιταλιστικού συστήματος αφαιρούνται και κατεδαφίζονται με πρωτοφανή βαρβαρότητα στην κατεύθυνση ενός παγκόσμιου κοινωνικού μεσαίωνα.

Γι’ αυτό και σήμερα στην αναζήτηση απάντησης και δρόμων διεξόδου από την κρίση, δεν υπάρχει άλλη επιλογή απ’ το ξαναζωντάνεμα των εμπειριών και των κατακτήσεων, αλλά και τον εντοπισμό των ανεπαρκειών αυτών των επαναστάσεων, στην αναζήτηση των νέων δικών τους απαντήσεων για την εργατική τάξη και τους λαούς σύμφωνα με τις νέες συνθήκες για την κοινωνική και πολιτική τους απελευθέρωση.

Η 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποιείται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο όπου η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού συνεχίζεται και βαθαίνει, αλλά και κλιμακώνεται η επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς. Η κατάσταση αυτή προκαλεί την κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τις πραξικοπηματικές επεμβάσεις και στρατιωτικές αναμετρήσεις από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Συρία, την ανεξέλεγκτη προσφυγική τραγωδία, την όλο και πιο βαθιά απονομιμοποίηση των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών και ολοκληρώσεων όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά και των πολιτικών συστημάτων που στηρίζονται σ’ αυτούς και τους υπηρετούν. Το σύστημα, σε σήψη και αδιέξοδο, αναβιώνει φασιστικές αναζητήσεις, αλλά και αγωνιστικά ξεσπάσματα, από τις πλατείες των «αγανακτισμένων» και το Occupy Wallstreet μέχρι τις «απελευθερωμένες περιοχές» της Ινδίας και των Φιλιππίνων.

Στην Ελλάδα, κάτω από αλλεπάλληλα κοινωνικά ξεσπάσματα των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών, έχουμε την πλήρη κατάρρευση του παλιού αστικού δικομματισμού, αλλά και μια ψευδεπίγραφη εναλλακτική με την ολοκληρωτική υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στα κελεύσματα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της ντόπιας παρασιτικής ολιγαρχίας. Η αριστερή στα λόγια και δεξιά στην πράξη σεχταριστική πολιτική του λεγόμενου ΚΚΕ δεν αποτελεί διέξοδο, αλλά εμπόδιο για την ανάπτυξη και ανασυγκρότηση του κινήματος σε επαναστατική κατεύθυνση. Η εντεινόμενη αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος δημιουργεί και εδώ συνθήκες για ακροδεξιές αναδιπλώσεις, αλλά και ακόμα πιο έντονες αριστερές αναζητήσεις των μαζών.

 ΟΙ ΧΟΥΝΤΕΣ ΔΕΝ ΜΕΤΑΜΦΙΕΖΟΝΤΑΙ

ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ!

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…

…σε συνθήκες διαλυτικής κρίσης του βαθιά αντιδραστικού μετεμφυλιακού καθεστώτος της αμερικανοκρατίας και της μαυραγορίτικης αστικής τάξης, η αμερικανόδουλη φασιστική χούντα των πρώην ταγματασφαλιτών, φονιάδων του λαού, πρακτόρων της ΣΙΑ και εμπνευστών της σημερινής νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, είχε ονομάσει το στρατιωτικό της πραξικόπημα «επανάσταση»! Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του ΄70 και τις προσπάθειες μεταμφίεσης της χούντας με τον Μαρκεζίνη, η εξέγερση λαού και νεολαίας στο Πολυτεχνείο την κλόνισε συθέμελα και η προδοσία της Κύπρου οδήγησε στην ανατροπή της.