Επικαιρότητα
Βενεζουέλα: Το νούμερο 68
Μερικές σκέψεις με αφορμή το τελευταίο παιχνίδι
γεωπολιτικού πόκερ που παίζεται στη Λατινική Αμερική
Ξεκινώντας το μέτρημα από την Κίνα και το 1945 -για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω, στον 19ο αιώνα-, περνώντας από την Αϊτή και το Βιετνάμ και καταλήγοντας στο πιο πρόσφατο παρελθόν (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Ουκρανία, αλλά όχι μόνο…), οι ΗΠΑ μετρούσαν μέχρι πρόσφατα 67 επιχειρήσεις ανατροπής κυβερνήσεων κυρίαρχων κρατών. Στον μακρύ αυτό κατάλογο η Βενεζουέλα έχει πάρει εδώ και καιρό τον δικό της αύξοντα αριθμό: 68.
Μερικές από τις επιχειρήσεις αυτές συνεπάγονταν κανονικούς πολέμους ευρείας κλίμακας (π.χ. Βιετνάμ, Αφγανιστάν, Ιράκ). Μετά την τελευταία αυτή χώρα, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στράφηκε στις «συγκρούσεις χαμηλής έντασης», που προϋποθέτουν πως κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν να διακινδυνεύσουν το τομάρι τους στο πεδίο της μάχης, με τους γιάνκηδες να ασχολούνται με την «υψηλή επιστασία», τους από αέρος βομβαρδισμούς, τη διοικητική μέριμνα, την εκπαίδευση, τη χρηματοδότηση/εξαγορά/δωροδοκία, την προπαγάνδα, και οτιδήποτε άλλο εξασφαλίζει την επίτευξη του στόχου χωρίς να χρειαστεί να βλέπει ο αμερικανικός λαός να ξεφορτώνονται από τα αεροπλάνα κατά δεκάδες τα φέρετρα των παιδιών του, σκεπασμένα με την αμερικανική σημαία. (Άλλωστε, η δημοσίευση των σχετικών φωτογραφιών έχει απαγορευτεί εδώ και χρόνια, για να αποφευχθεί ένα νέο σοκ αντίστοιχο εκείνου από τον πόλεμο του Βιετνάμ). Είναι χαρακτηριστικό ότι επί του, υποτίθεται, «δημοκρατικού» και «προοδευτικού» (λέμε και κάνα αστείο…) Ομπάμα, η αμερικανική υπερδύναμη πραγματοποίησε πιο εντατικούς βομβαρδισμούς απ’ ό,τι επί του προκατόχου του, Τζορτζ Μπους, ενώ έστειλε δυνάμεις για διεξαγωγή ειδικών επιχειρήσεων σε 150 χώρες· όμως οι αμερικανικές απώλειες σε έμψυχο υλικό υπήρξαν ελάχιστες, σε αντίθεση με όσους δέχτηκαν να παίξουν το ρόλο των «bootsontheground» (Αφγανούς, Σύρους, Κούρδους, Λίβυους, Ιρακινούς κ.ά.), που θυσιάστηκαν και θυσιάζονται κατά χιλιάδες εξυπηρετώντας τα αμερικανικά συμφέροντα.
Παρέμβαση της Αριστερής Κίνησης Περιστερίου
Παρέμβαση της Αντωνίας Αθανασοπούλου, Δημοτικής Συμβούλου με την Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, στην ημερίδα που διοργάνωσαν αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης το Σάββατο 24 Νοεμβρίου με θέμα "Από τον Καλλικράτη στον Κλεισθένη: οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην τοπική διοίκηση".
Η Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, είναι ένα δημοτικό σχήμα που δραστηριοποιείται στο Περιστέρι 24 χρόνια. Έχει δύο δημοτικούς συμβούλους και λειτουργεί με συντονιστικό και γενική συνέλευση που συνεδριάζουν τακτικά.
Όσον αφορά το θεσμό του “Κλεισθένη”, αποτελεί κρίκο στην ενιαία αλυσίδα αντιλαϊκής επίθεσης, που δέχονται οι εργαζόμενοι από κυβέρνηση- ΕΕ- πλουτοκρατία. Είναι συνέχεια του “Καλλικράτη” και των “Καποδίστρια” Ι & ΙΙ, που υλοποίησαν οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τον “Κλεισθένη”, ανταποκρινόμενη στις νέες απαιτήσεις της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης προχωρά σε νέες διοικητικές αντιδραστικές αλλαγές. Αυτοί οι σχεδιασμοί δεν έχουν καμία σχέση με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Αγώνες, κρίση και προοπτική στα πέτρινα χρόνια
Η εισήγηση αυτή είναι μια αφήγηση σημαντικών γεγονότων της ιστορικής περιόδου 1949-’74. Στο συλλογικό αυτό κείμενό μας έχουμε χρησιμοποιήσει στοιχεία από το βιβλίο του Γιώργη Βοντίτσου-Γούσια Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς, κείμενα της Επιτροπής Παλιών Κομμουνιστών και του Γιώργου Αλεξάτου για την ιστορία του ελληνικού μαρξιστικού–λενινιστικού κινήματος, αλλά και ντοκουμέντα της εποχής, προκηρύξεις και πρακτικά της οργάνωσής μας από την περίοδο του Πολυτεχνείου και άλλες, καθώς και μαρτυρίες συντρόφων μας πολιτικών προσφύγων στην Τασκένδη. Και βέβαια η αφήγηση αυτή προκύπτει από την ανάγνωση και την ιεράρχηση των γεγονότων της περιόδου, όπως τα αφομοιώσαμε ιστορικά μέσα από το πρίσμα της μαοϊκής στράτευσής μας όλα αυτά τα χρόνια.
της Ελένης Βαφειάδου, Αρχιτεκτόνισσας, μέλος Δ.Σ. ΣΑΔΑΣ Αττικής, μέλος του Ε.Κ.Κ.Ε., την 1η μέρα του ιστορικού-θεωρητικού διημέρου για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κίνημα και κόμμα, στις 10 Νοεμβρίου 2018
Ανακοίνωση του ΕΚΚΕ για το Πολυτεχνείο 2018
ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ,
ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚEΦΑΛΙ.
Σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τις μέρες της εξέγερσης του 1973, αλλά ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό, καθώς και τα αιτήματα για ψωμί-παιδεία-ελευθερία,παραμένουν ακόμα σε εκκρεμότητα. «Στο Πολυτεχνείο ένας μικρός λαός έδειξε πόσο είναι δυνατός», γι’ αυτό και η αστική τάξη τρέμει μπροστά στις δυνατότητες που μπορεί να ανοίξει για την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους η φλόγα που δεν έσβησε το Νοέμβρη του ’73. Τρέμει μην και πιάσουμε το νήμα των επαναστατικών παραδόσεων του τόπου μας και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ. Για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας, όσα μας πήρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η μνημονιακή πολιτική λιτότητας της ΕΕ και όλα όσα πραγματικά μας ανήκουν!
ΟΥΤΕ ΣΥΡΙΖΑ – ΟΥΤΕ ΝΔ.
Παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για «έξοδο από τα μνημόνια», ο λαός στενάζει υπό το βάρος της ανεργίας, της φτώχειας, της φορολεηλασίας, της κατάρρευσης των δημόσιων υποδομών και των κοινωνικών υπηρεσιών, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, των πλειστηριασμών, της συνεχούς υποβάθμισης της ζωής του. Με το σύνολο όλων των μνημονιακών νόμων ακόμα σε ισχύ, ο λαός συνεχίζει να πληρώνει την κρίση τους.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΝΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΜΑΟΪΚΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΝΔΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Εδώ και δεκαετίες το κράτος της Ινδίας έχει κηρύξει αδυσώπητο πόλεμο ενάντια στα πιο καταπιεσμένα τμήματα της ινδικής κοινωνίας (τους Νταλίτ, τους Αντιβάσι και άλλες εθνικές μειονότητες), σε όσους συμπαραστέκονται στους αγώνες τους και κυρίως στα μέλη, τους φίλους και τους αντάρτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαοϊκού). Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση του εθνικιστή Μόντι (που η διάσημη Ινδή συγγραφέας Αρουντάτι Ρόι χαρακτηρίζει φασιστική) έχει εντείνει την καταπίεση, με χιλιάδες συλλήψεις, βασανιστήρια και δολοφονίες αγωνιστών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι συλλήψεις του ανάπηρου αγωνιστή, καθηγητή του πανεπιστημίου του Δελχί Γκ. Ν. Σαϊμπάμπα, και του επαναστάτη συγγραφέα Β. Ράο, ιδρυτή της Ένωσης Επαναστατών Συγγραφέων.
Ως μια πρώτη απάντηση στη βαρβαρότητα του ινδικού κράτους, έχουν ξεκινήσει σε διάφορες χώρες του κόσμου συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις κατά τόπους ινδικές πρεσβείες. Στην Αθήνα προγραμματίζεται συγκέντρωση στην Πρεσβεία της Ινδίας το Σάββατο 6 Οκτώβρη στις 12 το μεσημέρι.
* Να σταματήσουν τα εγκλήματα του ινδικού κράτους.
* Ζήτω ο αγώνας του ιδικού λαού με μπροστάρη το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό).
* Όλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην ινδική πρεσβεία (Κλεάνθους 3, πίσω από την τουρκική πρεσβεία) το Σάββατο 6/10/2018 στις 12 το μεσημέρι.
Καλό ταξίδι σύντροφε Τάσο…Έφυγε προχθές από τη ζωή ο σύντροφος Τάσος Κατιντσάρος, ιστορικό στέλεχος της επαναστατικής αριστεράς. Ο σύντροφος Τάσος ήταν παρών σε όλους τους αγώνες της γενιάς του. Την περίοδο της χούντας, όντας μαθητής, οργανώθηκε στην Κ.Ο. Μαχητής. Υπήρξε συνδημιουργός της συντονιστικής επιτροπής εργαζομένων και μαθητών στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973. Το 1976 ήταν υπόδικος ως «ηθικός αυτουργός» στα γεγονότα που έγιναν την ημέρα ψήφισης του ν.330. Στα δύσκολα χρόνια της υποχώρησης του κινήματος ήταν πάλι παρών μέσα από τις γραμμές του ΝΑΡ και του ΜΕΡΑ. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε πιστός στις ιδέες του και πάλεψε για την ενότητα της αριστεράς ως στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τελευταία της Μετάβασης. Ήταν επίσης μέλος της Αριστερής Κίνησης Περιστερίου, συμβάλλοντας στο κίνημα της πόλης ενάντια στο τοπικό κράτος, στο πλευρό του περιστεριώτικου λαού, γέννημα-θρέμμα του οποίου ήταν και ο ίδιος. Ουσιαστικός, ενωτικός και μάχιμος μέχρι την τελευταία στιγμή. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και τους οικείους του. Σύντροφε Τάσο θα ζεις μέσα από τους αγώνες μας. Στη θύμηση του συντρόφου μας Χρίστου ΜπίστηΤην Κυριακή 23 Σεπτέμβρη, δύο χρόνια από τότε που έφυγε απροσδόκητα ο αξέχαστος γραμματέας της οργάνωσής μας Χρίστος Μπίστης, σύντροφοι και φίλοι του ΕΚΚΕ επισκεφτήκαμε τον τάφο του στο Α' Νεκροταφείο για να τιμήσουμε τη μνήμη του. Αναπολήσαμε ιστορίες και εμπειρίες από τη ζωή και τους αγώνες του, ήπιαμε ένα ποτήρι ρακόμελο στη θύμησή του και επαναβεβαιώσαμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο όπου τόσα χρόνια πορευόταν με πίστη και σιγουριά για την τελική νίκη και ο σ. Χρίστος. Δεν ξεχνάμε τον σ. Χρίστο ΜπίστηΔύο χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατο του συντρόφου μας Χρίστου Μπίστη, όλοι εμείς που συμπορευτήκαμε μαζί του, που παλέψαμε πλάι του για να γίνουν πραγματικότητα τα κοινά μας όνειρα, που αγωνιστήκαμε κάτω από τις ίδιες μ’ αυτόν σημαίες για ένα καλύτερο μέλλον, για έναν κόσμο δίκαιο και σοσιαλιστικό, εξακολουθούμε να νιώθουμε βαριά την απουσία του. Ο σ. Χρίστος μας λείπει γιατί έχουμε πάντα ανάγκη τις γνώσεις και τη σοφία του, τη μαχητικότητα και την αταλάντευτη πίστη του στον μαρξισμό-λενινισμό, την ψύχραιμη θεώρηση της κατάστασης στον κόσμο και στη χώρα μας, το ακατάβλητο πείσμα του απέναντι σε κάθε αντιξοότητα. Ταυτόχρονα όμως όλοι εμείς που τον γνωρίσαμε δεν έχουμε πάψει να τον νιώθουμε πάντα κοντά μας σε όλες τις μάχες που δώσαμε μετά τον χαμό του. Ο σ. Χρίστος ήταν εκεί στις διαδηλώσεις και στις πορείες μας, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας στη γειτονιά και στη δουλειά. Ήταν εκεί και άπλωνε το χέρι σε κάθε αδικημένο, σε κάθε κυνηγημένο, σε κάθε πρόσφυγα. Ήταν εκεί με το ήρεμο χαμόγελο και το σπάνιο ήθος του, με την καλλιέργεια και την ευγένεια που τον διέκριναν, με την αξιοπρέπεια και την υποδειγματική στάση ζωής του. Και θα συνεχίσει να βρίσκεται μαζί μας, δίπλα σε όσους παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο, μέχρι την τελική νίκη. Οι σύντροφοί του από το ΕΚΚΕ
Καταγγελία του Εθνικού Δημοκρατικού Μετώπου Φιλιππίνων«Στο Αντικέ έγινε σφαγή και όχι συμπλοκή. Η θλίψη μας δε θα περιοριστεί στα δάκρυα»«Καμιά συμπλοκή δεν έγινε στο Αταμπάυ, Σαν Χοσέ, Αντικέ, τα μεσάνυχτα της 15ης Αυγούστου, 2018. Ήταν σφαγή […} Κι άλλο αίμα έχει βάψει τα χέρια του φασιστικού μισθοφορικού στρατού και της αστυνομίας στο Πανάυ», καταγγέλλει το Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο Φιλιππίνων. Η καταγγελία διευκρινίζει ότι τα πέντε μέλη του που βρήκαν τον θάνατο στην επίθεση ήταν νόμιμο προσωπικό του γραφείου του ΚΚΦ και του ΕΔΜΦ, άοπλοι και μη μάχιμοι. Διεξήγαγαν έρευνες σχετικά με την κατάσταση του λαού σε διάφορες περιοχές του νησιού Πανάυ, όχι για στρατιωτικούς σκοπούς αλλά για να μελετήσουν τα προβλήματα των μαζών (κατεδαφίσεις, δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί ψαράδες, ανέχεια των εργατών, συνεχής αύξηση των τιμών των αγαθών και παράλληλη μείωση των εισοδημάτων, κ.ά.) Οι πέντε σύντροφοι που βρήκαν τον θάνατο ήταν παλιά και υπεύθυνα στελέχη του κόμματος και της επανάστασης, επισημαίνει η καταγγελία, υπογραμμίζοντας πως «έδωσαν τα πιο ώριμα και παραγωγικά χρόνια της ζωής του υπηρετώντας στο μέγιστο βαθμό το λαό και το προχώρημα της επαναστατικής πάλης στο Πανάυ». Στη συνέχεια η καταγγελία αντικρούει και αποδομεί ένα ένα τα ψέματα του φασιστικού στρατού και της αστυνομίας στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την εν ψυχρώ δολοφονία μέσα στη νύχτα των άοπλων μελών του ΕΔΜΦ (όπως ότι δήθεν ήταν οπλισμένοι και πυροβόλησαν πρώτοι ή ότι βρίσκονταν στην περιοχή για να αποσπάσουν εκβιαστικά φόρους από τον πληθυσμό). Επισημαίνει επίσης ότι οι δολοφονίες αυτές αποτελούν παραβίαση τόσο των Συνθηκών της Γενεύης που απαγορεύουν τη βία εναντίον πολιτών και αόπλων, όσο και των συμφωνιών του 1998 ανάμεσα στην κυβέρνηση των Φιλιππίνων και του ΕΔΜΦ για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού νόμου (συμφωνία CARHRIHL). «Η θλίψη μας δε θα περιοριστεί στα δάκρυα», καταλήγει η καταγγελία. «Αυτό που θα ήθελαν οι επαναστάτες μάρτυρές μας είναι να μετατρέψουμε τη θλίψη μας σε κουράγιο σηκώνοντας θαρραλέα τις γροθιές μας και φωνάζοντας δυνατά για να συνεχίσουμε τον επαναστατικό αγώνα. Σας χαιρετίζουμε, αγαπημένοι μας σύντροφοι! Το αίμα στα χέρια των φασιστών δε θα ξεχαστεί ποτέ». Τι είναι το ΕΔΜΦΤο Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο είναι μια οργάνωση του λαού των Φιλιππίνων που παλεύει για εθνική ανεξαρτησία και για τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού. Ιδρύθηκε το 1973 και επιδιώκει την ανάπτυξη και το συντονισμό όλων των προοδευτικών τάξεων, τμημάτων και δυνάμεων στον αγώνα του φιλιππινέζικου λαού για να μπει τέλος στην κυριαρχία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων συμμάχων του, των μεγάλων γαιοκτημόνων και των κομπραδόρων, καθώς και για την επίτευξη της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Σήμερα το ΕΔΜΦ δρα σε 70 από τις 81 επαρχίες των Φιλιππίνων. Ο Νέος Λαϊκός Στρατός, υπό την απόλυτη ηγεμονία του Κομμουνιστικού Κόμματος Φιλιππίνων, δρα σε πάνω από 100 αντάρτικα μέτωπα σ’ όλη τη χώρα. Το ΚΚΦ, ο ΝΛΣ και 15 άλλες συμμαχικές επαναστατικές οργανώσεις που συμμετέχουν στο ΕΔΜΦ εφαρμόζουν προγράμματα βελτίωσης της ζωής των λαϊκών μαζών, όπως αγροτική μεταρρύθμιση, υγειονομική περίθαλψη, παιδεία, δημιουργία συνεταιρισμών και σχέδια βελτίωσης των δυνατοτήτων βιοπορισμού, με έντονη συμμετοχή γυναικών και νεολαίων. |