Ε.Κ.Κ.Ε.

Στο πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα δεν υπήρχαν ούτε ταξικές, ούτε έμφυλες διακρίσεις. Ο καταμερισμός εργασίας μεταξύ των δύο φύλων ήταν φυσικός και ισότιμος. Δεν μπορούσε να έχει εκμεταλλευτικό χαρακτήρα.

Στην πορεία, κατά τη μετάβαση από την τροφοσυλλεκτική στην αγροτική κοινωνία, (κτηνοτροφία–χειροτεχνία) διαμορφώθηκε ιστορικά και η δυνατότητα σφετερισμού, με τη δημιουργία πλεονάσματος–υπερπροϊόντος που συντελέστηκε στον τομέα της εργασίας του άντρα, επομένως και η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Διαμορφώθηκε ο πρώτος ταξικός διαχωρισμός ανάμεσα στους δουλοκτήτες και στους δούλους, ο πρώτος εκμεταλλευτικός καταμερισμός της εργασίας. Η εργασία της γυναίκας έχασε τον κοινωνικό της χαρακτήρα, γιατί το κοινοτικό νοικοκυριό έχασε τον κοινωνικό παραγωγικό του χαρακτήρα. Μετατράπηκε σε ατομικό νοικοκυριό του δουλοκτήτη. Ο Ένγκελς έλεγε: «Το γυναικείο φύλο υπέστη την κοσμοϊστορική του ήττα». Τότε εμφανίζεται το πατριαρχικό δίκαιο. Η ανισότητα στο οικογενειακό δίκαιο αντανακλά αυτό που συμβαίνει στο πεδίο της οικονομίας.

Στον καπιταλισμό, με την είσοδο και των μηχανών, γυναίκες και παιδιά μπήκαν μαζικά στην παραγωγή. Το κίνητρό του ήταν η διατήρηση των διακρίσεων και της ανισοτιμίας του φύλου σε βάρος των εργατριών. Τις χρησιμοποίησε ως φθηνότερη εργατική δύναμη σε σχέση με τον άντρα. Η εργασία της γυναίκας και των παιδιών έγινε αντικείμενο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο. Και η εκκλησία, θεσμός ενσωματωμένος στο καπιταλιστικό σύστημα, αναπαράγει αντιδραστικές ιδέες με εκσυγχρονισμένη μορφή.

Επομένως, αυτές που έχουν αντικειμενικά συμφέρον για την κατάργηση της ταξικής ρίζας της φυλετικής ανισότητας είναι οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Η σύγχρονη στρατηγική της αστικής τάξης, π.χ. η στρατηγική της ΕΕ, θέλει την γυναίκα ως εργατική δύναμη, χωρίς όμως να δεσμεύεται ο κεφαλαιοκράτης-αφεντικό για την περίοδο της προχωρημένης εγκυμοσύνης-τοκετού-λοχείας, αλλά ούτε και για την ισότιμη πληρωμή αντρών–γυναικών.

Γι’ αυτό αναπτύχθηκαν ταξικοί αγώνες όπως η εμβληματική αιματηρή απεργία στην Ν. Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857, ημέρα συμβολική στην πάλη για την ισοτιμία της γυναίκας. Αυτή η μέρα καθιερώθηκε ως μέρα τιμής και μνήμης των αγώνων των εργατριών με πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν σε Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών. Στις 8 Μαρτίου του 1917 στην Αγία Πετρούπολη άνοιξε ο δρόμος σε απεργίες προάγγελους της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.

Σήμερα που το σύστημα επιτίθεται λυσσαλέα σε κάθε λαϊκό δικαίωμα, η γυναίκα έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ανεργία, φτώχεια, ελαστικές σχέσεις εργασίας, τηλεεργασία, βιασμοί, έμφυλη βία, πόλεμος, προσφυγιά, χτυπούν κατά προτεραιότητα τη γυναίκα. Στο όνομα του γυναικείου ζητήματος ως έμφυλου, αστικά κόμματα συνυπάρχουν αρμονικά με κάποιες αριστερές οργανώσεις, με βάση τις αντιλήψεις των οποίων η εργοδότρια γίνεται ένα με την εργάτρια. Η ενότητα που επικαλούνται δεν είναι παρά ταξική ειρήνη και υποταγή στο συσχετισμό. Αυτό κάνει ζημιά και στην γυναικεία υπόθεση και στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Η Κλάρα Τσέτκιν έγραφε το 1889: «Η χειραφέτηση των γυναικών, όπως και όλης της ανθρωπότητας, θα γίνει πραγματικότητα μόνο την ημέρα που η εργασία θα χειραφετηθεί από το κεφάλαιο. Μόνο στη σοσιαλιστική κοινωνία οι γυναίκες, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, θα έχουν πλήρη δικαιώματα». Είναι κάτι που πρέπει να θυμούνται οι γυναίκες στις μάχες που δίνουν σήμερα. Μέχρι τότε, μέχρι την οριστική χειραφέτηση όλης της ανθρωπότητας, παλεύουμε για άρση των κάθε λογής διακρίσεων σε βάρος των γυναικών, για δίκαιο καταμερισμό των οικογενειακών βαρών ανάμεσα στα φύλα, για ισότητα σε μισθούς και συντάξεις, για τη δημιουργία κοινωνικών υπηρεσιών που θα συμβάλλουν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους, για έμπρακτη προστασία από κακοποιητικές συμπεριφορές εντός και εκτός οικογένειας.

Ο αγώνας των γυναικών σήμερα περνάει μέσα από την πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου και όχι μέσα από αδιέξοδα διαδικτυακά «κινήματα» με αναφορά μονάχα στο άλλο φύλο· χρειάζεται ενεργή συμμετοχή στην ταξική πάλη. Ο αγώνας των γυναικών συνδέεται άρρηκτα με τους αγώνες για τερματισμό όλων των διακρίσεων με βάση τη φυλή και τη σεξουαλική ταυτότητα.

Η λύση του γυναικείου ζητήματος έχει κόκκινο χρώμα!

·      Στηρίζουμε την απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα στις 8/3 (Κλαυθμώνος 13.00 μμ).

·      Στηρίζουμε τη συγκέντρωση στην οποία καλούν φεμινιστικές και εργατικές συλλογικότητες την ίδια μέρα στις 5.30 στο Σύνταγμα.

O Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας στις 8/1 και δίψας πριν από 12 μέρες και σήμερα αντιμετωπίζει οξεία νεφρική ανεπάρκεια, με την κατάστασή του να χαρακτηρίζεται εξαιρετικά κρίσιμη. Η μεταγωγή του από την αγροτική φυλακή Κασσαβέτειας Βόλου προς την Κλειστή Φυλακή Δομοκού και όχι προς τον Κορυδαλλό όπου βρισκόταν φυλακισμένος, είναι άδικη και κατάφωρα εκδικητική, ακόμα και με τα μέτρα των ίδιων των νόμων του αστικού κράτους, που ορίζουν σαφώς ότι ο κρατούμενος «επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη». Η απροκάλυπτη περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα οποιουδήποτε πολίτη, συμπεριλαμβανομένων των φυλακισμένων για οποιοδήποτε αδίκημα, δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση ανεκτή, ούτε να εξελιχθεί σε μία ακόμα «κανονικότητα» με την οποία θα συμβιβαστούμε. Τα νομικίστικα, προσχηματικά τερτίπια με βάση τα οποία επιχειρεί η κυβέρνηση να δικαιολογήσει τη μη εφαρμογή των ίδιων των νόμων της δεν μπορούν παρά να εξοργίζουν κάθε σκεπτόμενο πολίτη, σε όποιο κομμάτι του πολιτικού φάσματος κι αν ανήκει.

Σήμερα αυτό που κρίνεται, νομικά ή πολιτικά, δεν είναι η δράση και οι πράξεις του Δ. Κουφοντίνα, που έχει δικαστεί και καταδικαστεί, αλλά η τήρηση του νόμου που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε και η δίκαιη και αξιοπρεπής μεταχείριση του όποιου κρατούμενου.

Είναι επίσης ολοφάνερο ότι η επίδειξη κρατικής πυγμής από την κυβέρνηση συνδέεται και με σχετικές «παραινέσεις» των Αμερικανών αφεντικών της χώρας μας και γίνεται σε συμμόρφωση με τις εντολές της αμερικανικής πρεσβείας (ενδεικτικές και οι δηλώσεις του πρώην πρέσβη Μπερνς). Αποδέκτης των αυθαίρετων κατασταλτικών, εκφοβιστικών μέτρων και της χωρίς όρια αστυνομοκρατίας δεν είναι μόνο ο Δ.Κ. αλλά ολόκληρος ο λαός, ενόψει και των μελλοντικών αντιδράσεων που ασφαλώς θα ξεσηκώσει αργά ή γρήγορα η συνολική αυταρχική, σκληρά ταξική πολιτική της κυβέρνησης. Αυτό έδειξε η αναίτια και βάναυση καταστολή την Παρασκευή 5/3 και το Σάββατο 6/3 των συγκεντρώσεων των αλληλέγγυων στο Σύνταγμα με χημικά, αύρες και άγριο ξύλο. Να θυμίσουμε ότι οι συγκεντρώσεις και οι πορείες για την υπόθεση Κουφοντίνα ήταν καθημερινές τις τελευταίες μέρες και σε καμία δεν δημιουργήθηκε το παραμικρό επεισόδιο από τη μεριά των διαδηλωτών.

Η κυβέρνηση, ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο να υπάρξει νεκρός απεργός πείνας στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά την εποχή της Θάτσερ, επιλέγει να απαγορεύσει στην πράξη το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, σαν νέα χούντα.

Η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα μας αφορά όλους.

• Να μην επιτρέψουμε την επαναφορά από το παράθυρο της θανατικής ποινής στην πράξη.

• Άμεση ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του απεργού πείνας. Να μεταφερθεί ο Δ. Κουφοντίνας στις φυλακές Κορυδαλλού.

• Να μην επιτρέψουμε τον θάνατο ενός απεργού πείνας εξαιτίας του εκδικητικού μένους κυβέρνησης – μηχανισμών – ΗΠΑ.

Στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις και πορείες σε κάθε σημείο της Ελλάδας μέχρι την οριστική ικανοποίηση των δίκαιων και νόμιμων αιτημάτων του και είμαστε σε επιφυλακή, μπροστά στην κυβερνητική αυθαιρεσία και αναλγησία που στέλνει αντιδραστικά μηνύματα σε όποιον τολμά να διεκδικεί.

Να αφεθούν άμεσα ελεύθεροι όλοι οι προσαχθέντες μετά το τελευταίο κατασταλτικό όργιο. Δεν μας σταματούν συλλήψεις, δακρυγόνα, νόμος είναι το δίκιο του αγώνα. 

A taste of their own medicine, λέειτο (δικότους) ρητό. Αυτό ακριβώς δοκίμασαν προχθές οι Αμερικάνοι – μια δόση από το φάρμακο που δεκαετίες τώρα «χορηγούν» σε άλλους λαούς. Ιδιαίτερες οι ομοιότητες με όσα εκτυλίσσονται τα τελευταία χρόνια σε κοινοβούλια διάφορων χωρών, από τη Σερβία, την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Μολδαβία, μέχρι τον αραβικό κόσμο, στη διάρκεια των διαβόητων «χρωματιστών επαναστάσεων» που οργανώνονται σε συντονισμό με τις εκεί αμερικανικές πρεσβείες. (Και όπως με πικρό χιούμορ παρατήρησαν ορισμένοι, ίσως γι’ αυτό δεν πήγε καλά η εισβολή στο Καπιτώλιο: έλειπε μια αμερικάνικη πρεσβεία να το οργανώσει σωστά. Έλειπε και η Βικτόρια Νιούλαντ να μοιράζει σάντουιτς στους διαδηλωτές).

Όσα έγιναν στις 6/1, πάντως, μοιάζουν βγαλμένα από το εγχειρίδιο του Στιβ Μπάνον, πρώην συμβούλου στρατηγικής του Τραμπ, συνιδρυτή του ακροδεξιού BreitbartNews, συνδεόμενου με την CambridgeAnalytica, κ.λπ. κ.λπ. Το λουλούδι αυτό μας είχε έρθει και εδώ, αν θυμάστε, στα πλαίσια των περιοδειών του ανά την Ευρώπη, όπου προσπαθούσε να οργανώσει και να συντονίσει τα διάφορα altrightκινήματα της ηπείρου, μετατρέποντάς τα από ανοιχτά νεοφασιστικά/νεοναζιστικά σε πιο «σοβαρές Χρυσές Αυγές», προκειμένου να δημιουργηθεί και μια ισχυρή ευρωομάδα-εφαλτήριο για τα παραπέρα.

Αυτόν λοιπόν τον «κύριο» θυμίζουν όσα έγιναν προχθές, προσαρμοσμένα στη γραφικότητα μιας λουμπεναρίας που ντύθηκε Μπλεκ/Ντέιβιντ Κρόκετ και πόζαρε για σέλφις μέσα στο Καπιτώλιο – χωρίς αυτό να την κάνει λιγότερο επικίνδυνη.

Ας θυμηθούμε μερικά στοιχεία:

• Ήδη από την εποχή της Σάρα Πέιλιν και του Τσάι Πάρτι, το τιμόνι στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (GOP, για συντομία) είχε στρίψει πολύ πιο δεξιά – έως ακροδεξιά.  Ο κυνικός, αλαζόνας, αδίστακτος Τραμπ κατάφερε, αφότου έθεσε υποψηφιότητα και στη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων της θητείας του, να φέρει στην επιφάνεια, να απενοχοποιήσει, να ομογενοποιήσει και να δώσει βήμα σε ό,τι πιο αντιδραστικό, χριστιανοταλιμπανικό, ακροδεξιό, ρατσιστικό, αμόρφωτο, λούμπεν… (συμπληρώστε κατά βούληση) υπάρχει στην αμερικανική κοινωνία και αποτελεί τη βάση αυτού του κόμματος. Απέκτησε έτσι έναν «προσωπικό στρατό», που όμοιό του δεν είχε κανένας άλλος Αμερικανός πρόεδρος, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Έναν στρατό τον οποίο τροφοδοτούσε τακτικά με υλικό (και) μέσω του Twitter. Να θυμόμαστε επίσης ότι ο Τραμπ δεν είναι Ρεπουμπλικάνος, αλλά αλεξιπτωτιστής στο κόμμα, το οποίο τον ανέχτηκε, εν μέρει επειδή κάποιοι από τους «γνήσιους» Ρεπουμπλικάνους δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τον κίνδυνο και εν μέρει, που είναι και χειρότερο, παρότι πολλοί τον αντιλήφθηκαν, αλλά επέλεξαν να το διακινδυνεύσουν, γιατί είναι πολλά τα λεφτά (και οι καρέκλες), Άρη…

Εδώ να πούμε ότι αυτοί που κάνουν κουμάντο στο GOPείναι οι διάφοροι Μιτς Μακόνελ (απερχόμενος πρόεδρος της γερουσίας), Μιτ Ρόμνι (γερουσιαστής της Γιούτα), Μπους και άλλα τέτοια καλόπαιδα, και σίγουρα όχι ο Τραμπ.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!

Με κινητοποιήσεις μνήμης και αγώνα τίμησε σήμερα ο ελληνικός λαός σε όλη την επικράτεια την επέτειο του Πολυτεχνείου, κόντρα στην απόπειρα της κυβέρνησης της Ν.Δ. να υλοποιήσει, επιτέλους, το παλιό όνειρο της αστικής τάξης και της αμερικάνικης πρεσβείας να τελειώνουν με την επέτειο, να σβήσουν τη μνήμη. Απέναντί του ο λαός βρήκε και σήμερα τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε πλήρη κινητοποίηση και με ενεργοποιημένα τα πιο μαύρα αντανακλαστικά τους: με ωμή αστυνομική βία, πάνοπλοι αστυνομικοί και αύρες εφάρμοσαν το δολοφονικό σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη ενάντια στον εχθρό-λαό. Αποδείχτηκε έτσι αυτό που εξαρχής ξέραμε, ότι η υγειονομική προστασία ήταν απλώς η πρόφαση. Οι ίδιοι οι κρατικοί μηχανισμοί ήταν αυτοί που λειτούργησαν σαν υγειονομική βόμβα, τη στιγμή που οι διαδηλωτές τήρησαν με υποδειγματικό τρόπο όλα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας.

Ο λαός σήμερα ματαίωσε, διά πυρός και σιδήρου, την προσπάθεια κυβέρνησης και πρεσβείας να ξεμπερδέψουν, με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, με το μήνυμα του Νοέμβρη. Δεν τους πέρασε. Οι διαδηλώσεις έγιναν, η απαγόρευση έσπασε, το Πολυτεχνείο ζει!

Στην Αθήνα οι συγκεντρώσεις των οργανώσεων και συλλόγων πραγματοποιήθηκαν σε μια σιδερόφρακτη πόλη, με 6.000 πάνοπλους αστυνομικούς και τρία θωρακισμένα οχήματα εκτόξευσης νερού να έχουν μετατρέψει το κέντρο σε κατεχόμενη πόλη. Όλα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας τηρήθηκαν υποδειγματικά από τους διαδηλωτές. Το μόνο που κατάφεραν οι απρόκλητες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής εναντίον των διαδηλωτών ήταν να μετατρέψουν όλη την πόλη, από τα Προπύλαια και την Ομόνοια μέχρι το Μεταξουργείο και το σταθμό Λαρίσης και από τα Σεπόλια μέχρι τα Πετράλωνα, σε δεκάδες ποτάμια λαϊκής οργής. Αλλά και σε όλη την Ελλάδα, οι δυνάμεις καταστολής προχώρησαν σε επιθέσεις, προσαγωγές και μαζικά πρόστιμα.

Απαιτούμε:

| Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων

| Να διαλυθούν οι ειδικές μονάδες καταστολής του λαού 

| Να παραιτηθεί ο υπουργός καταστολής, Χρυσοχοΐδης 

Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας!

Στις ιδιαίτερες φετινές συνθήκες, με την πανδημία του κορωνοΐού σε συνδυασμό με την εγκληματική διάλυση του δημοσίου συστήματος υγείας από τη μια, κι από την άλλη με τις χουντικής έμπνευσης κυβερνητικές απαγορεύσεις και τα μέτρα περιστολής των ελευθεριών του λαού, το ΕΚΚΕ τίμησε την επέτειο της εξέγερσης!

Τη Δευτέρα 16/11, ολιγομελής αντιπροσωπεία μας μαζί με εκπρόσωπους συλλόγων, σωματείων και ομοσπονδιών κρέμασε πανό και κατέθεσε λίγα λουλούδια στην πύλη του Πολυτεχνείου.

Την Τρίτη 17/11, αντιπροσωπεία μας, μαζί με τους συντρόφους μας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατέθεσε στεφάνι στο χώρο του ιδρύματος.