ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

9/4/06

 

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

 

Οι βασικές επιδιώξεις Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές - έτσι καθώς Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν σήμερα πια ταυτιστεί στρατηγικά παρά τις έντονες φραστικές διαμάχες τους  και παρά τις δημαγωγίες τους για «ισχυρή τοπική Αυτοδιοίκηση» και για την «πιο κοντινή προς το λαό εξουσία» - βρίσκονται, τόσο στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, αλλά και σ’ ότι αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε πλήρη αντίθεση και ρήξη με τις γενικότερες λαϊκές ανάγκες αλλά και με τα οξυμένα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών.

 

Η Ν.Δ. με τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» της - με την απροκάλυπτη ενίσχυση  της αρπακτικότητας του μεγάλου κεφαλαίου, με την ανατροπή του ιστορικού οκτάωρου, τις απλήρωτες υπερωρίες και το διευθυντικό δικαίωμα, με την επέκταση του ωραρίου των καταστημάτων υπέρ των πολυεθνικών του εμπορίου, με τα πακέτα των ιδιωτικοποιήσεων και την αλλαγή των κανονισμών των ΔΕΚΟ, με τα σχέδια οριστικής κατεδάφισης – ιδιωτικοποίησης του Ασφαλιστικού με αφετηρία τις Τράπεζες, με την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων και τη ραγδαία  υποβάθμιση της Παιδείας, με την ανατροπή των συλλογικών συμβάσεων και την  κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων που επιδιώκει, με την ακρίβεια, τη μαζική ανεργία την υπερχρέωση και τη φτώχεια για τον απλό λαό - βλέπει κιόλας στα μέσα της θητείας της να καταρρέουν τα ψεύδη περί «κοινωνικού κέντρου» και «ήπιας προσαρμογής». Η κλιμάκωση του αυταρχισμού ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές, η επιστράτευση των ναυτεργατών,  τα σχέδια για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, οι συνεχιζόμενες σκευωρίες και διώξεις ενάντια σε αγωνιστές σαν το Γιάννη Σερίφη και τον Κώστα Αβραμίδη, την φέρνουν όλο και πιο έντονα σε αντίθεση με τις δημοκρατικές ευαισθησίες και τα δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Η ανακήρυξή, τέλος, της σημερνής Ελλάδας του Καραμανλή σε «στρατηγικό εταίρο» των ΗΠΑ, απόλυτα ευθυγραμμισμένο με τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια στην ευρύτερη περιοχή,  έτοιμο να δεχτεί κάθε είδους εξευτελισμό, με τα «casus belli» στο Αιγαίο, με το σκάνδαλο των υποκλοπών και τις απαγωγές πακιστανών από ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες, δεν γελοιοποιούν μόνο την Κυβέρνηση αλλά και την κάνουν να φαίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για το λαό και τον τόπο.

 

Να γιατί στις δημοτικές εκλογές που έρχονται πρώτο και κύριο μέλημα της Ν.Δ. - με κάθε είδους δημαγωγία και εκβιασμό, αλλά και με το νέο εκλογικό νόμο του 42% στη θέση του 50% + 1% για την εκλογή Δημάρχου απ’ την πρώτη Κυριακή τουλάχιστον στους μεγάλους Δήμους που σήμερα ελέγχει - δεν είναι παρά η συγκάλυψη της φθοράς, της λαϊκής αποδοκιμασίας και αγανάκτησης που έχει αρχίσει να την περιβάλλει. Γιατί μια ήττα τον προσεχή Οκτώβρη θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο και για μια ήττα στις βουλευτικές εκλογές, να ματαιώσει την βασική της επιδίωξη για δυο τουλάχιστον τετραετίες και για την «επανίδρυση του κράτους», να μετατρέψει και τη σημερνή κυβερνητική της  θητεία σε «παρένθεση», σπρώχνοντάς την και πάλι στην κρίση και το αδιέξοδο.

 

Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ του αμερικανοθρεμένου και αντικρατιστή Γ. Παπανδρέου που ισχυρίζεται ότι θα είναι ικανότερο να προωθήσει τις ίδιες λίγο πολύ μεταρρυθμίσεις με τη Ν.Δ. και να εξαπατήσει καλύτερα το λαό, δεν μπορεί να απαλλαγεί απ’ το πρόσφατο βεβαρημένο παρελθόν του. Με την ακατάσχετη λεηλασία των εργαζόμενων και του δημόσιου πλούτου, με τη φούσκα στο Χρηματιστήριο, με την ολόπλευρη στήριξη των ημέτερων στις κατασκευές, τις βιομηχανίες και τις Τράπεζες, με το μεγάλο φαγοπότι της Ολυμπιάδας 2004, με την μακρόχρονη και μεθοδευμένη ανατροπή των εργασιακών, εκπαιδευτικών, ασφαλιστικών και κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας, Αλλά και με την ψήφιση και εφαρμογή όσων τρομονόμων ζήτησαν ΗΠΑ και Ε.Ε., με τις «ζεϊμπεκιές» στα ελληνοτουρκικά και την υποστήριξη του διχοτομικού σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. Αυτό το ΠΑΣΟK είναι ωστόσο σήμερα υποχρεωμένο να δυναμώνει τις αντιπολιτευτικές του κορώνες και τις αψιμαχίες του Παπανδρέου με τον Καραμανλή για να παραπλανήσει το λαό, αλλά και να υπόσχεται ανασφάλιστη εργασία για τους νέους, απελευθέρωση των απολύσεων και ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου ως η καλύτερη λύση. Ενώ είναι επίσης φανερό ότι μια ήττα του  στις δημοτικές κι’ ακόμα περισσότερο στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν, θα το οδηγήσουν και αυτό σε μια εσωτερική κρίση που θα μπορούσε να σημάνει και το τέλος του Γ. Παπανδρέου.

 

Γι’ αυτό και οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές δεν θα είναι απλά μια απ’ τα ίδια. Αλλά θα μπορούσαν να γίνουν αφετηρία για ακόμα χειρότερα. Γιατί αυτό που επιδιώκουν και τα δυο αστικά κόμματα δεν είναι μόνο η συγκάλυψη των αντιλαϊκών πεπραγμένων τους, αλλά και το πράσινο φως για να συνεχίσουν και κλιμακώσουν τις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις τους στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου.

 

Όταν σήμερα και οι δυο αυτοί εχθροί των λαϊκών συμφερόντων εκφράζουν την ευαρέσκειά τους για την κατάπτυστη Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του μισού ευρώ αύξηση σε μισθούς και μεροκάματα που περνάει στο ντούκου το σύνολο των ακραίων αντεργατικών μέτρων της περιόδου και που υπέγραψαν ΓΣΕΕ και ΣΕΒ, καθήκον όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας είναι να κλιμακώσουν τους αγώνες τους σε τοπικό και πανεθνικό επίπεδο. Να αξιοποιήσουν τη γενικότερη κατακραυγή, την απονομιμοποίηση και την κρίση της κυρίαρχης εδώ και δεκαετίες επιθετικής πολιτικής της ιμπεριαλιστικής – καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης», που έχουν φέρει μαζί τους  η ηρωική αντίσταση του λαού του Ιράκ, οι αντιιμπεριαλιστικοί αγώνες των λαών, η μεγαλειώδης εξέγερση των εργαζόμενων και των νέων στη Γαλλία με το  «Όχι στο ευρωσύνταγμα», με τον ξεσηκωμό των απόκληρων του Νοέμβρη και τις σημερινές γενικές απεργίες και διαδηλώσεις τους. Γιατί μόνο ακολουθώντας το δικό τους παράδειγμα θα μπορέσουμε να βάλουμε και στη χώρα μας φραγμό στην αντιλαϊκή κατρακύλα, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα σπασμένα της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού. Να βελτιώσουμε τις θέσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας ανάμεσα στ’ άλλα και με την ευρύτερη δυνατή αποδοκιμασία των εκπροσώπων του δικομματισμού στις δημοτικές εκλογές.

 

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

 

Ταυτόχρονα αυτό που  θα θελήσουν να επικυρώσουν με τις δημοτικές εκλογές οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, είναι και η απόλυτη υπαγωγή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στα σχέδια και τις επιταγές της κεντρικής αντιλαϊκής εξουσίας. Η μετατροπή της σε δύναμη κρούσης για την καταστροφή και των τελευταίων υπολειμμάτων κοινωνικού κράτους, για την ενίσχυση της ασύδοτης κερδοσκοπίας του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο, για τον όλο και πιο στυγνό ταξικό διαχωρισμό ανάμεσα στα μεγάλα ακριβοπληρωμένα έργα βιτρίνας και τη χλιδή για την πλουτοκρατίας απ’ τη μια, τη διαρκή υποβάθμιση για τις εργατουπόλεις και την επαρχία απ’ την άλλη.

 

Αυτές τις κατευθύνσεις υπηρετούσαν και υπηρετούν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και που συνεχίζονται σήμερα από τη Ν.Δ. Η ψευδεπίγραφη πολιτική της «αποκέντρωσης» που ανέθετε 130 νέες αρμοδιότητες στους Δήμους και τις Κοινότητες χωρίς την απαραίτητη οικονομική ενίσχυση αλλά με την παρακράτηση κι’ αυτών ακόμα των επίσημα θεσμοθετημένων πόρων. Η μετατροπή των δήμων σε φορομπήχτες, οι αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις δημοτικής περιουσίας, η ανάθεση έργων και οι συμπράξεις με εργολάβους, κάθε λογής κερδοσκόπους και το ιδιωτικό κεφάλαιο σε βάρος των δημοτών. Η πλήρης υποταγή τους στα σχέδια της Ε.Ε. για ν’ αρπάξουν κάποιο έργο από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Κι’ ακόμα οι αναγκαστικές γραφειοκρατικές συγχωνεύσεις δήμων και κοινοτήτων με τον Καποδίστρια Ι, η μετατροπή των Νομαρχιακών συμβουλίων σε μηχανισμούς επικύρωσης των κεντρικών αποφάσεων, η παραπέρα συγκεντροποίηση με τις 5 υπέρ - περιφέρειες που σχεδιάζονται αντί για τις 13 που υπάρχουν σήμερα, η αντικατάσταση της εκλεγμένης νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης στα μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη απ’ τη λεγόμενη Μητροπολιτική Διακυβέρνηση που μεθοδεύεται με τον Καποδίστρια ΙΙ, οι ασφυκτικοί έλεγχοι του περιφερειάρχη που του δίνουν τη δυνατότητα, αυτός ένας διορισμένος, ακόμα και να καθαιρεί ένα εκλεγμένο όργανο, ακόμα και τον ίδιο το Δήμαρχο, και να τον αντικαθιστά με κάποιο δικό του υπάλληλο. Να η πραγματική φυσιογνωμία και λειτουργία του θεσμού στα πλαίσια του συστήματος, και να η εικόνα του «βάθρου» αυτού της Δημοκρατίας στις μέρες μας.

 

Ο νέος Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας που είχε προετοιμάσει το ΠΑΣΟΚ και που επεξεργάστηκε παραπέρα η σημερινή Κυβέρνηση θα έρθει να επιταχύνει και ενισχύσει ακόμα περισσότερο αυτή την αντιδραστική κατεύθυνση. Με την κατοχύρωση του 42% και την ενίσχυση του δημαρχοκεντρικού συστήματος που δίνει στο πρώτο ψηφοδέλτιο το 60% των δημοτικών συμβούλων. Με την πλήρη θεσμική κατοχύρωση των δικτατορικών εξουσιών του περιφερειάρχη. Με την ανάθεση κι’ άλλων αρμοδιοτήτων στους Δήμους σχετικών με τους τοπικούς και φυσικούς πόρους, τη μελέτη, κατασκευή, συντήρηση και εκμετάλλευση δημόσιων έργων, βιοτεχνικών και βιομηχανικών ζωνών, την εκμετάλλευση δημοτικών και κοινοτικών δασών, καλλιεργητικών εκτάσεων και βοσκοτόπων, ζητημάτων πολεοδομίας, χωροταξίας και χρήσεων γης, πολιτικών προώθησης της απασχόλησης, Κέντρων Επαγγελματικού Προσανατολισμού και Επαγγελματικής Κατάρτισης, τη φροντίδα της βρεφικής, παιδικής και της τρίτης ηλικίας, τη διαχείριση της υλικοτεχνικής υποδομής της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τη συντήρηση καθαριότητα και φύλαξη σχολικών κτιρίων κ.λ.π., κ.λ.π. Κι’ ακόμα την ενίσχυση της δημοτικής Αστυνομίας και των μηχανισμών χαφιεδισμού μέσα από τα Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας. Και όλα αυτά χωρίς κανένα επί πλέον πόρο. Αντίθετα, όλα αυτά θα γίνουν με την  ανάθεση κάθε είδους κοινωνικών υπηρεσιών σε «Δημοτικές η κοινοτικές επιχειρήσεις» με ανταποδοτικά τέλη και με νέο άγριο χαράτσωμα των δημοτών. Με τη συγκρότηση Αναπτυξιακών Ανώνυμων Εταιριών ΟΤΑ από κοινού με κάθε είδους φορείς οικονομικών συμφερόντων και με τις Τράπεζες για ν’ ασχοληθούν με όλες τις υπόλοιπες  αρμοδιότητες. Με νέες Δημοτικές και Κοινοτικές Εταιρίες όπου θα συμμετέχει το Δημόσιο αλλά και κάθε είδους κερδοσκοπικά φυσικά  και νομικά πρόσωπα για την αξιοποίηση της ακίνητης δημοτικής η κοινοτικής περιουσίας. Με συγχωνεύσεις των σημερνών Δημοτικών επιχειρήσεων, γενίκευση των επισφαλών και ελαστικών εργασιακών σχέσεων και μαζικές απολύσεις απ’ τη στιγμή που η ΚΕΔΚΕ αδυνατεί όπως δηλώνει να μετατάξει τους χιλιάδες υπό απόλυση σε άλλες δημοτικές η κοινοτικές υπηρεσίες. Κι’ ακόμα με το πρόγραμμα Θησέας για τη συγχρηματοδότηση έργων της Ε.Ε. καθώς και με τα περιβόητα ΣΔΙΤ τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

 

Πρόκειται για ένα σχέδιο παραπέρα απαλλαγής του υπερχρεωμένου κεντρικού κράτους απ’ τις κοινωνικές δαπάνες και υποχρεώσεις του, για τη μετατροπή των Δήμων και Κοινοτήτων σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, για την παράδοση των κοινωνικών υπηρεσιών στο κεφάλαιο, για την οριστική κατεδάφιση και των τελευταίων κοινωνικών καταχτήσεων όλων των εργαζόμενων. Ένα σχέδιο που πρέπει να αποκαλυφθεί και να αντιμετωπιστεί αγωνιστικά από το λαό, να συναντήσει την ευρύτερη δυνατή αποδοκιμασία και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.

 

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

 

Μαζί μες όλες τις υπόλοιπες υποβαθμισμένες περιοχές της Πρωτεύουσας οι εργαζόμενοι και ο λαός στο Περιστέρι παράλληλα με την ακρίβεια, την ανεργία, τη μαύρη εργασία την όλο και πιο σκληρή λιτότητα που τους καταδυναστεύουν, υποφέρουν κι’ αυτοί  όλο και περισσότερο από την έλλειψη πράσινου, απ’ τις καταπατήσεις και την τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, απ’ το συγκοινωνιακό χάος, από τη μπόχα της λυματολάσπης που τους πνίγει  καθημερινά, από το άγριο χαράτσωμα των δημοτικών τελών. Ζουν τη διαρκή εμπορευματοποίηση της περίθαλψης, της παιδείας και του πολιτισμού, βλέπουν το Δήμο τους να πρωτοστατεί στις απολύσεις συμβασιούχων, στην παραβίαση εργατικών καταχτήσεων και δικαιωμάτων, στην αντιδραστική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στην άνιση μεταχείριση των μεταναστών.

 

Η νέο – δεξιά «Άνοιξη» και οι δημαγωγίες της Δημαρχίας Παχατουρίδη το μόνο που μας πρόσφεραν ήταν κάποια, προκλητικά και ανούσια έργα βιτρίνας. Το πολυδάπανο και ογκώδες Δημαρχείο κατ’ εικόνα και ομοίωση  του αποξενωμένου απ’ το λαό θεσμού, κάποια λαμπιόνια, οι ποδηλατοδρομίες και τα καρουσέλ στις πλατείες. Αλλά και ένα υπέρογκο χρέος 28 εκ. ευρώ η 10 δις. δραχμών που φορτώθηκε κι’ αυτό στις πλάτες του Περιστεριώτικου λαού. Αυτό όμως που χαρακτήρισε πρώτα και κύρια τη νέα δημοτική αρχή ήταν

 

Κι’ ακόμα το τεράστιο σκάνδαλο του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου για την πόλη μας που γίνονταν με εντολή του Δήμου Περιστερίου και που προβλέπει

·        Τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών από κάθε είδους μεγαλοεπιχειρηματίες στην παρακηφίσια περιοχή.

·        Τον αποχαρακτηρισμό περιοχών πρασίνου όπως στα Ζουμπούλια και στο Ποικίλο Όρος.

·        Τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε κεντρικές αρτηρίες που ασφυκτιούν.

·        Την μετατροπή και των τελευταίων φυτεμένων περιοχών σε πάρκινγκ.

·        Την παράδοση ολόκληρης της περιοχής στο Μπουρνάζι στους βαρόνους της νύχτας και στον αγοραίο «πολιτισμό» στο όνομα της «τουριστικής» της ανάπτυξης.

     Ένα ΓΠΣ που πάγωσε με την αγωνιστική κινητοποίηση των κατοίκων και την πρωταγωνιστική συμμετοχή της Αριστερής Κίνησης και που με κάθε τρόπο προσπαθεί σήμερα ο Δήμαρχος να το σαλαμοποιήσει και να το περάσει κομμάτι - κομμάτι σε βάρος των κατοίκων της πόλης μας και υπέρ κάθε λογής τοπικών συμφερόντων.

 

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

 

Για ν’ αποκρούσουμε την πολύπλευρη αυτή επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις καταχτήσεις της τάξης μας είναι ανάγκη το αριστερό, εργατικό και λαϊκό μας κίνημα ν’ αρχίσουν να ξεπερνούν τη μακρόχρονη κρίση, την έλλειψη αγωνιστικών στόχων και προοπτικής που τα χαρακτηρίζει. Παίρνοντας δύναμη απ’ τους ορμητικούς αγώνες των εργαζόμενων και των καταπιεσμένων λαών που αναπτύσσονται σήμερα είναι ανάγκη να ξαναβρούμε κι’ εμείς στο Περιστέρι μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της Δυτικής Αθήνας και όλων των Δήμων της χώρα τη σύγχρονη αγωνιστική και ταξική μας έκφραση και περηφάνια.

 

Ωστόσο αυτό δεν μπορεί να γίνει στην κατεύθυνση του ΣΥΝ και της «Ανάπλασης» που παρά τη σημερνή αντιδικομματική ρητορεία τους αδυνατούν να λογοδοτήσουν για τη μακρόχρονη συνδιαχειριστική πολιτική τους από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, εξακολουθούν να διεκδικούν θέσεις σε περιφερειακούς δήμους σε συμμαχία μαζί του, υποστηρίζουν μαζί με τους εκπροσώπους των αστικών κομμάτων τη «φορολογική αυτοτέλεια» (βλέπε φορομπηξία) της Τ.Α. στην ΚΕΔΚΕ, επιδιώκουν την «περιφερειακή ανάπτυξη» με τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης παραμένοντας δέσμιοι της φιλο Ε.Ε. πολιτικής τους. Ο «εξανθρωπισμός» του καπιταλισμού που επιδιώκουν μπαίνει εμπόδιο στις ρήξεις που είναι απαραίτητες για την προώθηση των λαϊκών συμφερόντων.

 

Από την άλλη πλευρά η πρόσφατη τροποποίηση της θέσης του ΚΚΕ που από «λαϊκό θεσμό», άρχισε να θεωρεί την Τ.Α. ως «μηχανισμό του κράτους» παραμένει ακίνδυνη και εγκλωβισμένη στο ανεδαφικό σχήμα της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας», σφραγίζεται από μια εξ’ ίσου διαχειριστική λογική σε όσους Δήμους είχε και έχει κάτω απ’ τον έλεγχό του, χαρακτηρίζεται από μια στείρα ψηφοθηρία, προτασεολογία και πολιτικολογία,  διατηρεί τις τοπικές παρατάξεις του, όπως και την «Πρωτοβουλία Αγωνιστικής Συνεργασίας» στο Περιστέρι,  ως ένα είδος τοπικών ΠΑΜΕ που διαφοροποιούνται συνήθως με ψηφίσματα και καταγγελίες, δεν είναι σε θέση να συνδέσουν τα τοπικά προβλήματα με μια γενικότερη ανατρεπτική στρατηγική  και απέχουν κατά κανόνα λόγω σεχταρισμού και φόβου από λαϊκές κινητοποιήσεις που δεν τις ελέγχουν.

 

Κι΄ όμως όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια δεκάδες Πρωτοβουλίες και Επιτροπές Κατοίκων έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται αγωνιστικά με αντικείμενό τους τα τοπικά προβλήματα στις υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας, σε επαρχιακές πόλεις και στην ύπαιθρο: πριν και μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, για ελεύθερους χώρους κατά της τσιμεντοποίησης, ενάντια στην καταστροφή περιαστικών δασών και βιοτόπων, για να απομακρυνθούν οι χωματερές και η λυματολάσπη, για να φύγουν οι ηλεκτρομαγνητικές κεραίες κινητής τηλεφωνίας (κεραίες του θανάτου) από κατοικημένες περιοχές, στο πλευρό απολυμένων συμβασιούχων, ενάντια στην ανεργία, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενάντια στην τρομοϋστερία και το ρατσισμό, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Οι Επιτροπές αυτές που δημιουργήθηκαν συχνά ύστερα από πρωτοβουλίες τοπικών δημοτικών κινήσεων και αγωνιστών της ριζοσπαστικής  Αριστεράς, με τη συμμετοχή και άλλων τοπικών δυνάμεων, έχουν δώσει σημαντικούς αγώνες, με μαχητικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, σε αντιπαράθεση με τις δημοτικές αρχές, την κυβέρνηση, τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Συνθέτουν ένα ελπιδοφόρο μαζικό κίνημα για τα τοπικά ζητήματα στους χώρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης που θα μπορούσε με ορισμένες προϋποθέσεις να έχει σημαντική συμβολή στην υπόθεση της γενικότερης ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

 

Στην ίδια κατεύθυνση και η Αριστερή Κίνηση Περιστερίου παρά τις αδυναμίες της είχε μια αξιόλογη συμμετοχή στην ανάπτυξη των αγώνων στην πόλη μας.

Συνέβαλε καθοριστικά στην αποκάλυψη του ρόλου του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου που πήγε να επιβληθεί απ’ τα πάνω ως εργαλείο προεκλογικής πελατιακής ανάδειξης του Δήμαρχου από το επιχειρηματικό, κατασκευαστικό και κάθε άλλου είδους τοπικό κεφάλαιο που ανθεί στην περιοχή μας.

 

Πιστεύοντας βαθιά στην ανάγκη της αγωνιστικής παρέμβασης και πάλης όχι μόνο τοπικά αλλά και σε διαδημοτικό και πανεθνικό επίπεδο και όχι μόνο μέσα αλλά κυρίως έξω απ’ τους θεσμούς. Είμαστε της γνώμης ότι θα έπρεπε άμεσα και μπροστά στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, οι τοπικές δημοτικές κινήσεις και οι αγωνιστές της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες σε επίπεδο πόλης, νομού ίσως και πανελλαδικά να προωθήσουν και να στηρίξουν μιαν όσο γίνεται πιο ενιαία παρέμβαση αριστερών ριζοσπαστικών παρεμβάσεων και κινήσεων σε όλα τα επίπεδα.

Μια καλή ευκαιρία σ’ αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων απ’ αυτές τις κινήσεις στη σχετική συζήτηση που διοργανώνεται στα πλαίσια της «Διεθνούς Αντιιμπεριαλιστικής Αντικαπιταλιστικής Συνάντησης» που διοργανώνεται από τις 4 ως τις 7 του Μάη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα.

 

Σ’ ότι αφορά την ίδια την παρέμβασή μας στο Περιστέρι εμείς πρέπει να συνεχίσουμε και να δυναμώσουμε τη συμμετοχή μας στο μαζικό κίνημα πάντα «ανοιχτοί» στις ανάγκες, την αγωνιστική συμμετοχή και κριτική των εργαζόμενων και των αγωνιστών αλλά «κλειστοί» στις επιδιώξεις των κυρίαρχων τάξεων, του δικομματισμού και της Ε.Ε. στις αντιλήψεις της συνδιαχείρισης του κράτους και των δήμων του. Θα πρέπει να ετοιμαστούμε και για την προσεχή εκλογική αναμέτρηση για να δώσουμε πολιτική έκφραση σε τοπικό επίπεδο στις αγωνιστικές αναζητήσεις και διαθέσεις των εργαζόμενων και των αγωνιστών της αριστεράς. Όχι μέσα από ευκαιριακές και ψηφοθηρικές εκλογικές συμπράξεις αλλά με το δυνάμωμα των προσπαθειών μας για να αναδείξουμε στο Περιστέρι ένα σταθερό Πόλο – Μέτωπο της Ανεξάρτητης Αντικαπιταλιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, που μόνο αυτός θα είναι σε θέση να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις και για τις όποιες ευρύτερες συνεργασίες σε αγωνιστική κατεύθυνση.

 

·        Για την ευρύτερη δυνατή αποδοκιμασία των δυνάμεων του δικομματισμού και της αντιλαϊκής πολιτικής Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - Ε.Ε.. Για να έρθουν στο προσκήνιο της πολιτικής αναμέτρησης τα εκρηκτικά προβλήματα της λαϊκής καθημερινότητας.

·        Για να ενισχυθούν με κάθε τρόπο οι αγώνες των εργαζόμενων, και της νεολαίας ενάντια στη φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, την εμπορευματοπίηση της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού.

·        Για την ανάπτυξη της πάλης ενάντια στη φοροληστεία, την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων από το Κράτος και τους Δήμους του.

·        Για την κατάργηση των Κερδοσκοπικών Δημοτικών Επιχειρήσεων και των συμπράξεών τους με το ιδιωτικό κεφάλαιο σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τις κοινωνικές υπηρεσίες, το περιβάλλον και την περιουσία του Δήμου.

·        Για την μετάταξη του προσωπικού τους σε οργανικές θέσεις μόνιμου προσωπικού του Δήμου παράλληλα με την κατάργηση όλων των μορφών μερικής απασχόλησης (8μηνα, 2μηνα, 4ωρα, μίσθωσης έργου κ.λ.π.). Για αυξήσεις στους μισθούς ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από μία δουλειά.

·        Για την αναθεώρηση του ΓΠΣ. Για να φύγει το Γκαράζ και το νεκροταφείο. Για να γίνει το Άλσος πραγματικά η πράσινη καρδιά της πόλης μας. Για να αναδειχθεί το Ποικίλο Όρος σε ελεύθερη και αναδασωτέα περιοχή.

·        Για να φύγουν τα αυθαίρετα απ’ την παρακηφίσια περιοχή, να αξιοποιηθεί ο Ελαιώνας και ν’ αποκτήσει κάποιαν ανάσα όχι μόνο το Περιστέρι αλλά ολόκληρη η Δυτική Αθήνα και η Αττική

·        Για την απομάκρυνση των ρυπογόνων βιομηχανιών, των χωματερών και της λυματολάσπης, τη μείωση των συντελεστών δόμησης τον εξανθρωπισμό των πόλεων με την κοινωνικοποίηση της μεγάλης ιδιοκτησίας (εκκλησίας, τραπεζών, ιδιωτών)

·        Για πόλεις της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ενάντια στον αγοραίο πολιτισμό της εξατομίκευσης, του ανταγωνισμού, της τηλεοπτικής αποχαύνωσης.

·        Για να σπάσει το κλίμα της τρομολαγνείας, του χαφιεδισμού, της ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων. Για την κατάργηση όλων των τρομονόμων, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών.

·        Για να καταργηθούν τα «τείχη» διαχωρισμού κατά των μεταναστών και της αξιοποίησης της «μαύρης εργασίας» ως εργαλείο διάσπασης των εργαζόμενων και συνολικής συμπίεσης μισθών και δικαιωμάτων, για την χωρίς όρους νομιμοποίησή τους, για ίσες αμοιβές και δικαιώματα για έλληνες και ξένους εργάτες.

·        Για να δυναμώσει παντού το μέτωπο κατά του ιμπεριαλισμού και του πολέμου, για τη διεθνιστική αλληλεγγύη προς τους κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών.

 

Για μια παρέμβαση που θα αξιοποιεί κάθε ρωγμή σε τοπικό αλλά και στο γενικό πολιτικό επίπεδο υπέρ των εργαζόμενων, με την πεποίθηση ότι, όπως έχουν δείξει οι μεγάλες επαναστατικές παραδόσεις του λαού μας και της παγκόσμιας εργατικής τάξης, μόνο τότε θα μπορέσει να υπάρξει πραγματική Λαϊκή Αυτοδιοίκηση στους Δήμους και τις Νομαρχίες, όταν θα έχουμε απαλλαγεί από τους αντιλαϊκούς, γραφειοκρατικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς που σήμερα μας καταδυναστεύουν.