ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Ο ΝΟΜΟΣ–ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ!


Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες
Η κυβέρνηση των ληστών–εκσυγχρονιστών και όλη η κουστωδία των διαπλεκόμενων μεγαλοαπατεώνων –ληστές τραπεζίτες και χρηματιστές, τζογαδόροι «βιομήχανοι, τσαντάκηδες μεγαλέμποροι, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι και μηντιάδες, πορτοφολάδες και φορομπήχτες υπουργοί, μεγαλοεργολάβοι της ντόπας και της μίζας της «Ολυμπιάδας του 2004» και των «μεγάλων έργων», καταχραστές και σωματέμποροι της πιο βάναυσης λεηλασίας του κόσμου της εργασία– ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ, απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με τις διεθνείς συμμορίες των γκάνγκστερ, όπως ΔΝΤ, ΠΟΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΝΕ, Ε.Ε. κ.λπ., έχουν βαλθεί να ξεθεμελιώσουν το σύνολο των εργασιακών, κοινωνικών και πολιτικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων μας στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Παρά την πανεργατική κατακραυγή, κατέθεσαν πρόσφατα στη Βουλή το αντεργατικό και ψευδεπίγραφο τερατούργημα «Ρυθμίσεις για την απασχόληση και άλλες διατάξεις». Ετοιμάζουν την ισοπέδωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του λαού στις αρχές του 2001!

Η «ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ - ΚΟΛΑΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ


Η πλήρης ένταξη της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη στην ΟΝΕ και του ευρώ φέρνει αναγκαστικά μαζί της την εγκατάλειψη κάθε αυτόνομης δημοσιονομικής και συναλλαγματικής πολιτικής. Στις συνθήκες της μακρόχρονης κρίσης του καπιταλισμού, των αλλεπάλληλων εκρήξεων στα χρηματιστήρια, της όλο και πιο λυσσαλέας σύγκρουσης για την κατάκτηση της αγοράς και στο εσωτερικό της χώρας, η «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ» του παρασιτικού ελληνικού κεφαλαίου επιχειρείται να στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο στην εξουθενωτική για τους εργαζόμενους «ΣΥΜΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ», στην κατεδάφιση των τελευταίων υπολειμμάτων «κοινωνικού κράτους», στην ακατάσχετη φορομπηξία (π.χ. 18 ευρώ στα 1000 λίτρα, η φορολόγηση του μαζούτ στην Ευρώπη, 252,55 ευρώ στην Ελλάδα!!!) Για να εκπληρώσουν τους όρους του «Συμφώνου Σταθερότητας» και να μειώσουν το αστρονομικό δημόσιο χρέος, που δημιούργησε η εγκληματική ρεμούλα τους, εμπορευματοποιούν και κατεδαφίζουν την Παιδεία, την Υγεία, τον Πολιτισμό, δολοφονούν το Περιβάλλον. Προωθούν με όλα τα μέσα το ξεπούλημα του συνόλου των ΔΕΚΟ, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση των τιμολογίων, αλλά και μια λαίλαπα δεκάδων χιλιάδων νέων απολύσεων.
Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι αυτοί, οι δημιουργοί της στρατιάς των 520.000 (επίσημα) ανέργων, οι αρχιτέκτονες του ξεκληρίσματος 150.000 αγροτών (όπως στα 5 προηγούμενα έτσι και στα επόμενα 5 χρόνια), οι ηθικοί αυτουργοί για τους 250.000–300.000 νέους «απασχολήσιμους» που αναμένονται και που θα ψάχνουν χωρίς ελπίδα για να βρουν δουλειά στο προσεχές μέλλον, έχουν το θράσος να εμφανίζονται και σαν πρωταθλητές της «καταπολέμησης της ανεργίας».

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΩΝ «ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ»


Στο ήδη ζοφερό εργασιακό τοπίο -με τους μισθούς πείνας, με τις απλήρωτες υπερωρίες, τα 10ωρα και 12ωρα, την άτυπη και ανασφάλιστη εργασία, την όλο και μεγαλύτερη εφαρμογή της «μερικής απασχόλησης», την παροχή εξαρτημένης εργασίας με «δελτία παροχής υπηρεσιών»,την ακόμα πιο βαριά εκμετάλλευση της διαλυμένης επαρχίας και της ξεκληρισμένης αγροτιάς, την τηλεεργασία και το φασόν (εκτιμάται ότι ξεπερνάει τις 300.000 εργαζόμενους)– μια πραγματικότητα που εκτός από τη μαζική ανεργία συμπιέζεται ακόμα περισσότερο κι από τις 500.000, κυρίως ξένους, αλλά και Έλληνες εργαζόμενους της λεγόμενης «μαύρης εργασίας», η «αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων» του Γιαννίτση, σύμφωνα με το αμερικανόπνευστο μοντέλο της «Νέας Οικονομίας» και τις αποφάσεις της Ε.Ε. στη Λισσαβόνα, μας οδηγεί κατευθείαν σ’ έναν σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Πραγματική επιδίωξη των μέτρων αυτών δεν είναι η «καταπολέμηση της ανεργίας», αλλά η θεσμοθέτηση ακόμα μεγαλύτερης εργοδοτικής αυθαιρεσίας και η πλήρης «απελευθέρωση» του κερδοσκοπικού κανιβαλισμού του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζόμενων.
Κι αυτό γιατί το 38ωρο–μαϊμού με ελαστικό ημερήσιο ωράριο (μέχρι 11 ώρες και παραπάνω) και ετήσια «διευθέτηση», με ρυθμίσεις που θα αποφασίζονται από επιχείρηση σε επιχείρηση κατακερματίζοντας τη δύναμη της εργατικής τάξης, ενώ τείνει να μετατρέψει σε δούλους τους εργαζόμενους, αποκλείει εκ των προτέρων κάθε νέα πρόσληψη. Γιατί θεσμοθετεί την απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση και την εβδομάδα των 50 και πάνω ωρών, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στην εργοδοσία να καλύπτει τις ανάγκες της με τους ίδιους ή και λιγότερους εργαζόμενους, με το άγριο ξεζούμισμα της εργατικής τους δύναμης και με νέα υπερκέρδη. Γιατί η λεγόμενη «κατάργηση της υπερεργασίας» και η «αύξηση του κόστους των υπερωριών», ως «μέτρο κατά της ανεργίας», δεν είναι σ’ αυτές τις συνθήκες παρά ένα κακόγουστο αστείο. Γιατί η καθιέρωση και με το νόμο της «μερικής απασχόλησης» νομιμοποιεί και μονιμοποιεί την επισφαλή εργασία. Γιατί, τέλος, ενώ η «φιλεργατική» αναγνώριση της 35ετίας για συνταξιοδότηση στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα έχει καθαρά δημαγωγικό χαρακτήρα (αφού απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη εργοδοτών-εργαζομένων και την κάλυψη του μέτρου με δικές τους εισφορές από το ΛΑΕΚ χωρίς συμμετοχή του κράτους), από την άλλη μεριά η αύξηση του ορίου των απολύσεων από το 2% που ισχύει σήμερα μέχρι και στο 8% για επιχειρήσεις από 50 ως 199 εργαζόμενους, καθώς και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών προς το ΙΚΑ είναι άλλα δύο καραμπινάτα σκάνδαλα υπέρ του κεφαλαίου.
Εξαιρετικά διδακτική γι’ αυτού του είδους τα μέτρα είναι πρόσφατη δημοσκόπηση που κατέγραψε την έντονη αποδοκιμασία της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων στη Γαλλία, για το αντίστοιχο δικό τους «35ωρο μαϊμού» που εφαρμόζεται εδώ και δυο χρόνια, με αποτέλεσμα την αύξηση του όγκου και την εντατικοποίηση της δουλειάς καθώς και σοβαρές απώλειες σε εισόδημα.

ΜΟΝΟΣ ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ – Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Στις συνθήκες της χώρας μας, με την ντόπια πλουτοκρατία να έχει αναδειχτεί πρωταθλητής στην αύξηση κερδών σε όλη την Ευρώπη, ανάμεσα στ’ άλλα και με την μεγάλη «αρπαχτή» δεκάδων τρις από τον τζόγο στα χρηματιστήρια, χωρίς αυτό να έχει αποφέρει σοβαρές «επενδύσεις» και «ανάπτυξη»• με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας να έχει πολλαπλασιαστεί μέσα στις τελευταίες δεκαετίες χωρίς καμιά βελτίωση, αλλά αντίθετα με τη ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και με την ανεργία να προσανατολίζεται προς τα ισπανικά πρότυπα του 20%, Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ γίνεται πράγματι ζήτημα ζωής• ελάχιστο μέτρο αντίστασης ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας• ζήτημα στοιχειώδους αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας για όλους τους εργαζόμενους αν δεν θέλουν να γίνουν μια «άμορφη μάζα από αφανισμένους φτωχοδιαβόλους που τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει» σαν τους εργάτες του 19ου αιώνα που περιέγραφε ο Μάρξ, ένα μοντέλλο προς το οποίο μας σπρώχνει ολοταχώς η σημερνή πολιτική του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να απαιτήσουμε
• Την άμεση και πραγματική ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σύμφωνα με τη σημερνή ανάπτυξη της παραγωγικότητας της δουλειάς, μέσα από μια ΓΕΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ της εργάσιμης μέρας. Το αίτημα για 35ωρο–7ωρο–πενθήμερο για το σύνολο της οικονομίας διαθέτει ισχυρή κοινή γνώμη και ανταποκρίνεται στους συσχετισμούς δύναμης. 30ωρο, 6ωρο, πενθήμερο για τα βαριά και ανθυγιεινά κάτω από την πίεση της πανεργατικής κινητοποίησης και δράσης και ΟΧΙ στη βάση του κατακερματισμού της δύναμης των εργαζόμενων με «ιδιωτικές συμφωνίες».
• Απαραίτητος ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ για ένα τέτοιο αίτημα είναι Η ΚΑΘΕΤΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ κάθε «ΕΛΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ», «ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗΣ» σε ετήσια βάση και «ΔΙΕΥΘΥΝΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ» στον καθορισμό των ωραρίων. ΩΡΑΡΙΟ ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
• ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ενάντια στο μοντέλο του «εργαζόμενου φτωχού» (working poor) που έχει σπρώξει πάνω από 2,5 εκατομμύρια εραγαζόμενους κάτω από το όριο της φτώχειας, ώστε ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
• ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ.
• Ενιαίο και συμπαγές ΜΕΤΩΠΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ. Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό κατώτατο και πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέχρι την επανένταξη στην παραγωγή.
• ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.
• Τέλος, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι όπως στο παρελθόν το 8ΩΡΟ, που αποτέλεσε στόχο μακρόχρονων αγώνων και θυσιών της εργατικής τάξης, ωστόσο ΓΕΝΙΚΕΥΤΗΚΕ και ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΗΚΕ μόνο ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ 8ΩΡΟΥ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, έτσι και σήμερα η πάλη για μια «δίκαιη εργάσιμη μέρα» δεν θα έχει καμιά προοπτική αν δεν ξαναγράψει στις σημαίες της το στόχο για την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, μέσα από μια νέα και ριζική επανάσταση στον τρόπο παραγωγής, που θα καταργεί το βίαιο χωρισμό και θ’ αποκαθιστά την πρωταρχική ενότητα ανάμεσα στον άνθρωπο και τα μέσα εργασίας με τις πρωτοφανείς σημερινές τους δυνατότητες σε νέα ιστορική μορφή.

ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Και βέβαια όρος και προϋπόθεση για μια τέτοια πάλη είναι η κατηγορηματική απόρριψη των παγίδων του «κοινωνικού διαλόγου», η απομόνωση και εξουδετέρωση της πουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας• αλλά και το ξεσκέπασμα των οπορτουνιστικών, σεχταριστικών και διασπαστικών πρακτικών δήθεν «αριστερών» δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα• για την ανάδειξη του πραγματικού ταξικού και ριζοσπαστικού κινήματος της εργατικής τάξης σε σημαιοφόρο και εγγυητή της ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ• για να περάσουν ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ. Σήμερα οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί για ένα τέτοιο κίνημα. Ωστόσο, η απελπισία και η αγανάκτηση των εργαζόμενων έχει κιόλας αρχίσει και φουντώνει.
Μπορεί και πρέπει με την επίμονη ενεργοποίηση των πραγματικά ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων να οδηγήσει σε ταξικά ξεσπάσματα και αυτόνομες ταξικές συσπειρώσεις που θα μπορέσουν ακόμα και να εκβιάσουν και να επιβάλουν πραγματικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Να παραδειγματιστούμε από τις μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις της εργατικής τάξης (π.χ. νικηφόρος αγώνας των οικοδόμων για το 7ωρο στις δεκαετίες ‘50–‘60), καθώς και από τους πεισματικούς αγώνες των εργαζόμενων σε άλλες χώρες που με μπλόκα, καταλήψεις, μακρόχρονες απεργιακές κινητοποιήσεις κατόρθωναν να ανατρέψουν αντεργατικά σχέδια και να πετύχουν νίκες. Να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας με όλες τις μορφές μέχρι μια ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

• ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΩΝ «ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ»!

Δεκέμβρης 2000

Ε.Κ.Κ.Ε.: Αθήνα τηλ.: 210 8816920 fax: 210 8816765 - Θεσ/νίκη: τηλ: 2310 555751