Ο λόγος της Αντωνίας Βαφειάδου–Αθανασοπούλου εκ μέρους του ΕΚΚΕ στην εκλογική συγκέντρωση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στο Περιστέρι
Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες
Εκλογές κατάρρευσης της κυβέρνησης, εκλογές για τη συγκάλυψη της κρίσης του συστήματος, για την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, για τη λεγόμενη «νωπή εντολή», για την εναλλαγή της φθαρμένης εξουσίας τους, που θα τους επιτρέψει με μια κυβέρνηση Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ ή κάθε μορφής συνασπισμού κομμάτων να κλιμακώσουν την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία, να μας φορτώσουν την κρίση τους. Αυτές είναι οι εκλογές στις 4 του Οκτώβρη.
Και βέβαια από μόνη της η ψήφος μας δεν θα είναι σε θέση να ανατρέψει τα σχέδιά τους. Μπορεί ωστόσο να διευκολύνει ή να δυσκολέψει τις συνθήκες για την ανάπτυξη της κύριας δύναμής μας που θα είναι οι αγώνες της επόμενης μέρας. Γι’ αυτό κι εμείς λέμε όχι στην αναζήτηση του «μικρότερου κακού». Αλλά και όχι στην αποχή και την αδιαφορία. Μαύρο στους εκπροσώπους του κεφαλαίου – όσο πιο αδυνατισμένοι βγουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ από τις εκλογές αυτές, τόσο το καλύτερο για μας και τους αγώνες μας. Κι ακόμα όχι σ’ όλους αυτούς που μετέτρεψαν τις κόκκινες ελπίδες μας σε γαλαζοπράσινες συγκυβερνήσεις, οδηγώντας επανειλημμένα το λαϊκό κίνημα στην ήττα και την υποταγή. Μπορούμε όλοι και πρέπει να δώσουμε τη συμβολή μας για μια Αριστερά της νίκης και της Ανατροπής, να δυναμώσουμε και να ψηφίσουμε την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες
Οι ίδιοι αυτοί οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου που μέχρι πριν από λίγα χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν για το «τέλος της ιστορίας» και την αιωνιότητα του καπιταλισμού, αναφέρονται σήμερα έντρομοι και προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος εδώ και 80 χρόνια. Μιλούν όμως γι’ αυτήν σαν να πρόκειται για τη βροχή και το χαλάζι, για μια φυσική καταστροφή.
Εμείς όμως πρέπει να γνωρίσουμε τις πραγματικές της αιτίες που βρίσκονται μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τη λειτουργία του. Γι’ αυτό ας προσέξουμε τους παρακάτω αριθμούς σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΟΗΕ, που μιλούν από μόνοι τους. Έτσι, ενώ απ’ το 1950 ως τις αρχές του 21ου αιώνα μέσα απ’ την εκμετάλλευση των εργαζόμενων του χεριού και του πνεύματος εξαπλασιάστηκε η παραγωγή του παγκόσμιου πλούτου, αυξήθηκε ταυτόχρονα το χάσμα ανάμεσα στο πλουσιότερο 20% προς το φτωχότερο 20% του πλανήτη από 1 προς 30 που ήταν στη δεκαετία του 60 στο 1 προς 78 στις μέρες μας. Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο συγκέντρωναν μια περιουσία μεγαλύτερη από το ΑΕΠ των 48 φτωχότερων χωρών, την ίδια ώρα που καταστράφηκε κάθε περιβαλλοντική ισορροπία, ενώ πάνω από 3 δις άνθρωποι –το μισό του πληθυσμού της γης– καταδικάστηκε στην πείνα και την εξαθλίωση με ένα εισόδημα γύρω στα 2 δολάρια την ημέρα. Αλλά και στο εσωτερικό των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, άρχισε να χειροτερεύει ραγδαία η κατάσταση για τους εργαζόμενους, όταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η συμμετοχή της εργασίας στο ΑΕΠ μειώθηκε κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 80 ως το 2007. Την ίδια ώρα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού των ΗΠΑ συγκέντρωνε το 50% του εθνικού εισοδήματος σε αντίθεση με τα εκατομμύρια των ανασφάλιστων, άστεγων και φτωχών ανθρώπων της δουλειάς.
Να λοιπόν που οφείλονταν και τα κινήματα κατά της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» απ’ το Σηάτλ, μέχρι την Πράγα και τη Γένοβα, τα οποία ακόμα και μετά την κατάρρευση των εκφυλισμένων καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ξεσήκωσαν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια εργαζόμενους ενάντια στην φτώχεια, την καταστροφή του περιβάλλοντος και τους πολέμους με το σύνθημα
- ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!
Εδώ βρίσκεται και η βαθύτερη αιτία της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στις μέρες μας και που όπως είχε διαπιστώσει ο μεγάλος δάσκαλος της παγκόσμιας εργατικής τάξης, ο Κάρολος Μαρξ, «είναι και παραμένει πάντα η φτώχεια και ο περιορισμός της κατανάλωσης των μαζών, που αντιτίθενται στην τάση της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής να αναπτύσσει έτσι τις παραγωγικές δυνάμεις λες και το όριό της αποτελείται από την απόλυτη ικανότητα κατανάλωσης της κοινωνίας».
Φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι
Την κρίση αυτή, που είχε αρχίσει να εκδηλώνεται κιόλας από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70, η διεθνής κεφαλαιοκρατία την απέδωσε στο λεγόμενο «κρατισμό» και αξιοποίησε τα φαινόμενα εκφυλισμού μέσα στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα για να επιτεθεί στο σύνολο των κοινωνικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Για να αναστηλώσει τα κέρδη του κεφαλαίου και να αντιμετωπίσει τη συρρίκνωση της ζήτησης αξιοποίησε τον πιο ληστρικό μηχανισμό της σύγχρονης κοινωνίας, το τραπεζικό σύστημα, που συγκεντρώνει το σύνολο των κοινωνικών αποταμιεύσεων. Αναζήτησε διέξοδο στον τζόγο στα χρηματιστήρια, στην έκδοση των λεγόμενων «τοξικών» ομολόγων πουλώντας πλασματικές αξίες στους ανυποψίαστους, στον υπερδανεισμό κρατών, επιχειρήσεων και καταναλωτών, καλλιεργώντας ταυτόχρονα το δόγμα και την αυταπάτη της λεγόμενης αυτορρύθμισης των αγορών. Να πού οφείλονται οι τεράστιες φούσκες που σκάζουν σήμερα με πάταγο απειλώντας με κατάρρευση την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και που οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να αντιμετωπίσουν χαρίζοντας και πάλι τρισεκατομμύρια δολάρια στο ίδιο το τραπεζικό σύστημα για να μη χρεοκοπήσει.
ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΕΗ Ο ΦΤΩΧΟΣ ΛΑΟΣ. ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Αυτή την παγκόσμια κρίση δεν μπορεί σήμερα να την επικαλείται ο Καραμανλής για να δικαιολογήσει τα προβλήματα της χώρας. Γιατί και ο ίδιος, όπως και οι προγενέστερες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είχαν ασκήσει, στα πλαίσια της Ε.Ε. και ακολουθώντας τις οδηγίες της, την ίδια πολιτική για τη στήριξη με κάθε τρόπο της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος της κοινωνίας. Με την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, τα άδικα φορολογικά συστήματα, τις αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις, τη συμπίεση των λαϊκών εισοδημάτων και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Τις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις σε βιομηχανίες που μετανάστευαν σε χώρες πιο φτηνού εργατικού δυναμικού, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, την ιδιαίτερη εύνοια προς τις τράπεζες, που είδαν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν κατά 700% μέσα σε μια δεκαετία. Και ως συνέπεια όλων αυτών, με τη συμπίεση του μεριδίου της εργασίας στη χώρα μας απ’ το 58% του ΑΕΠ που ήταν στη δεκαετία του ‘80 στο 44% μέχρι το 2006. Δεν υπάρχουν λέει λεφτά και όλοι είμαστε καταχρεωμένοι, την ίδια ώρα όμως χαρίζουν 28 δις ευρώ στις τράπεζες για να τις διασώσουν από τις επισφαλείς επενδύσεις και την επέκτασή τους στις οικονομίες της Αν. Ευρώπης και των Βαλκανίων που καταρρέουν. Αυτή η πολιτική τους είναι που έχει οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με ένα δημόσιο χρέος που φτάνει στο 110% του ΑΕΠ, με τα τεράστια ελλείμματα και την αδυναμίας σύνταξης ενός νέου, ακόμα πιο αντιλαϊκού προϋπολογισμού από μια κυβέρνηση που πνίγεται σήμερα από τα σκάνδαλα, τη διαφθορά και την αναξιοπιστία.
Περιστεριώτες – Περιστεριώτισσες
Απέναντι στην κρίση αυτή που ο σύγχρονος καπιταλισμός προσπαθεί να μας τη φορτώσει με το οριστικό ξεθεμέλιωμα των κατακτήσεων και δικαιωμάτων μας, θα ήταν αυτοκτονία αν σκύβαμε το κεφάλι.
Καμιά διέξοδο απ’ τη βαρβαρότητα δεν πρόκειται να φέρουν οι νέες οδυνηρές θυσίες που μας ζητούν για τη διάσωση και αναστήλωση των κερδών όλων αυτών που δημιούργησαν την κρίση.
Εκείνο που απαιτείται αντίθετα είναι η κλιμάκωση των αγώνων μας, όπως προτείνει η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., για την εθνικοποίηση του ληστρικού τραπεζικού συστήματος που έχουμε κιόλας χρυσοπληρώσει, καθώς και των επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, για να τεθούν στην υπηρεσία της κοινωνίας.
Καμιά διέξοδο δεν θα φέρει η διόγκωση της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας, τα τριήμερα και τετραήμερα με μειωμένες αποδοχές που θέλουν να μας επιβάλουν η Ε.Ε., το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.
Αντίθετα εμείς απαιτούμε: Απαγόρευση των απολύσεων, σταθερή εργασία για όλους, μείωση του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τις αυξημένες παραγωγικές δυνατότητες της κοινωνίας. Προστασία των ανέργων.
Δεν μπορούν να επικαλούνται την έλλειψη χρημάτων για να μας κόβουν μισθούς και κοινωνικά δικαιώματα όταν χαρίζουν δισεκατομμύρια στα Γκόλντεν μπόις, στους κουμπάρους και στα Βατοπέδια.
Γι’ αυτό εμείς απαιτούμε: 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό για να μπορέσει να ζήσει στοιχειωδώς ο εργαζόμενος. Δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία. Ικανοποιητική κοινωνική ασφάλιση για όλους.
Για να περάσει τα σχέδιά του το κεφάλαιο προσπαθεί να διασπάσει με κάθε τρόπο τους εργαζόμενους. Παλιότερα καλλιεργούσε την αντίθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την ανεργία, την εγκληματικότητα, την υποβάθμιση των γειτονιών δεν φταίνε η κρίση και οι απολύσεις, η αδυναμία ικανοποίησης στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, η τσιμεντοποίηση των πόλεων απ’ τους κάθε λογής εργολάβους, αλλά οι μετανάστες που ήρθαν εδώ κυνηγημένοι απ’ τους πολέμους, τη φτώχεια και τις δικτατορίες. Όπως παλιότερα και εμείς οι Έλληνες εργαζόμενοι είχαμε αναζητήσει καλύτερη τύχη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Αυτή η διάσπαση δεν πρέπει να περάσει γιατί θα είναι σε βάρος της αμοιβής και των δικαιωμάτων όλων των εργαζόμενων. Γι’ αυτό εμεί απαιτούμε κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άσυλο στους πρόσφυγες. Κατάργηση των ρατσιστικών νόμων Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ. Όχι στους φασίστες του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής.
Ακόμα, με την εμπειρία της ίδιας της αβίωτης πόλης μας στο Περιστέρι που παραδίνεται από τις δημοτικές αρχές, το κράτος και την εκκλησία σε κάθε είδους καταπατητές και εργολάβους, εμείς λέμε ότι κανένας άλλος δεν πρόκειται να βελτιώσει τις συνθήκες για μας αν δεν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι την προστασία του περιβάλλοντος από την οικολογική καταστροφή. Αν δεν διεκδικήσουμε με τους δικούς μας αγώνες ελεύθερους χώρους και πράσινο.
Αντίστοιχα με τους αγώνες του λαού μας και μόνο μ’ αυτούς μπορούμε να απαιτήσουμε την υπεράσπιση και διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών. Τη δικαίωση της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη. Τον αφοπλισμό της αστυνομίας. Την κατάργηση όλων των ειδικών σωμάτων. Την κατάργηση των καμεροχαφιέδων.
Είναι ακόμα ανάγκη να συντονίσουμε τα βήματά μας και με τους άλλους εργαζόμενους λαούς της Ευρώπης. Να πούμε Όχι στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Όχι στην Ευρωσυνθήκη. Αντικαπιταλιστική ρήξη – αποδέσμευση απ’ την ΕΕ.
Όχι στον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, όχι στην καταπίεση των μειονοτήτων. Επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων. Κλείσιμο όλων των βάσεων. Έξοδο απ’ το ΝΑΤΟ. Αλληλεγγύη και κοινή πάλη με τους λαούς των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής, με τα αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα σ’ όλο τον κόσμο.
Εργαζόμενοι – εργαζόμενες
Αναλογιζόμενοι τα αιτήματά μας, αυτά που τα καταλαβαίνουν και τα ζουν όλοι οι εργαζόμενοι, βλέπουμε πόσο λίγη σχέση έχει με τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου της εργασίας το ΠΑΣΟΚ με τα ιλουστρασιόν χαμόγελα των υποψηφίων του, που προσπαθεί και πάλι να συγκαλύψει με δημαγωγίες την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Υπόσχεται «αναδιανομή του εισοδήματος» αλλά αποδέχεται την παραχώρηση των 28 δις προς τις τράπεζες, την ίδια ώρα που αναγγέλλει ψίχουλα αυξήσεων, στην πραγματικότητα δηλαδή άλλο ένα πάγωμα για μισθούς και συντάξεις. Προσπαθεί να καπηλευτεί τη δυσαρέσκεια του λαού αλλά δεν δεσμεύεται να ανατρέψει καμιά από τις αποκρατικοποιήσεις στον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τα λιμάνια κ.λπ. Παραδίνει τα πάντα στην ασυδοσία του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και προσπαθεί να του προσφέρει νέες ευκαιρίες κερδοφορίας με τη λεγόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη». Ξεθάβει και πάλι το «η Ελλάδα στους Έλληνες» αλλά δεν λέει λέξη για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, για τις δολοφονικές τους εκστρατείες κατά των λαών με τη συμμετοχή και της Ελλάδας σ’ αυτές.
Γι’ αυτό κι’ εμείς λέμε
ΟΥΤΕ ΠΑΣΟΚ – ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Μια Αριστερά που δεν επιδιώκει τη συνδιαχείριση της κρίσης, δεν συγκαλύπτει τις αιτίες για τις καταρρεύσεις του εκφυλισμένου «υπαρκτού σοσιαλισμού» αλλά και δεν μηδενίζει ανιστόρητα τον μεγάλο Οχτώβρη και τις άλλες προλεταριακές επαναστάσεις όπου στηρίχτηκαν όλες οι σύγχρονες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαών.
Μια Αριστερά που πρωτοστάτησε σε όλους τους σύγχρονους αγώνες του λαού μας, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μέχρι την αντιπαράθεση και τη ρήξη με τον Τζανετακισμό και τον Οικουμενισμό. Από την ματαίωση της αλλαγής του άρθρου 16 και το μπλοκάρισμα της αντιδραστικής αναθεώρησης του Συντάγματος, μέχρι την πρωτοπόρα παρουσία της στην νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια Αριστερά που εναντιώνεται στον απομονωτισμό αλλά και τη φυγομαχία των υποστηρικτών της «ιδεολογικής καθαρότητας» που αρνούνται να βάλουν τις απόψεις τους σε δοκιμασία και στην υπηρεσία του κινήματος. Αλλά και μια Αριστερά που αντιμάχεται τις ευκαιριακές συγκολλήσεις στο όνομα της ενότητας με το ρεφορμισμό και τη σοσιαλδημοκρατία που διχάζουν την εργατική τάξη και το αριστερό κίνημα. Την Αριστερά που χρειάζονται οι νέοι Δεκέμβρηδες που έρχονται για ν’ αποκτήσουν διέξοδο και προοπτική.
Αυτή την Αριστερά σας καλούμε να δυναμώσετε και να ψηφίσετε, να αγωνιστείτε μαζί της, ενισχύοντας τους συνδυασμούς της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Δεσμεύοντάς την για μια ακόμα πιο θαρραλέα απεύθυνση προς όλες τις πραγματικά αριστερές οργανώσεις και τους αγωνιστές, για ένα ανεξάρτητο επαναστατικό αριστερό Μέτωπο. Σαν προϋπόθεση για την ευρύτερη δυνατή ενότητα των εργαζόμενων, για την ενότητα όλης της Αριστεράς σε αγωνιστική κατεύθυνση.
ΚΟΚΚΙΝΗ ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ