Ε.Κ.Κ.Ε.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

  Γραφείο Τύπου

  Κάτω τα χέρια από την κατάληψη στο Κέντρο Διακοπών της ΔΕΗ

Τα χαράτσια της εξαθλίωσης θα ανατραπούν

Να μην τολμήσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ–ΝΔ–ΛΑΟΣ να επιτεθεί κατά της κατάληψης του Κέντρου Έκδοσης Διακοπών Ρεύματος, που πραγματοποιεί η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και ήδη στηρίζουν εργαζόμενοι και νέοι από όλη την Αθήνα. Η κατάληψη του Κέντρου και οι άλλες ανάλογες κινητοποιήσεις εκφράζουν την οργή και την αγανάκτηση του λαού μας ενάντια στα χαράτσια και γενικότερα στο σφαγείο ΕΕ–ΔΝΤ–κεφαλαίου. Αποτυπώνουν επίσης την απόφαση να μην περάσουν τα χαράτσια και τα αντιλαϊκά μέτρα, να ανατραπούν με αποφασιστικούς αγώνες, με καταλήψεις, απεργίες, διαδηλώσεις.

 Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει το παρών και εκφράζει την υποστήριξή της σε κάθε αποφασιστικό αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης. Καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία, το οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα να στηρίξουν με κάθε τρόπο την κατάληψη στο Κέντρο της ΔΕΗ στην Μεσογείων και το γενικότερο κίνημα ανυπακοής στα χαράτσια και στην κανιβαλική επίθεση των οργάνων των τραπεζών και του κεφαλαίου σε Αθήνα και Βρυξέλες.

 Αθήνα 22/11/2011

 Αντωνία Αθανασοπούλου - Βαφειάδου

Καλή Ανάσταση

Καλή Επανάσταση

Τη φετινή μεγάλη εβδομάδα σταυρωμένος είναι ο ίδιος ο λαός, με το 1,5 εκ. ανέργους, τους 370.000 μερικά απασχολούμενους και τους πάνω από 400.000 χιλιάδες απλήρωτους εδώ και μήνες, τους χιλιάδες άστεγους, τους πεινασμένους που συνωστίζονται στα συσσίτια.

 Οι δημιουργοί της κρίσης και τα παπαγαλάκια τους προσπαθούν να μας στρέψουν τον ένα ενάντια στον άλλον. Τον ιδιωτικό τομέα ενάντια στο δημόσιο, τους φτωχούς αγρότες ενάντια στους ναυτεργάτες. Όλους εμάς που πληρώνουμε τα χαράτσια ενάντια στους εργαζόμενους της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Τους Έλληνες ενάντια στους ξένους.

 Εμείς όμως ξέρουμε ότι, όπως έλεγε και ο μεγάλος ποιητής μας, ο Βάρναλης:

  “Άμα θα σπάσουν οι αλυσίδες του αδερφού

 η λευτεριά η δικιά του θα είναι λευτεριά σου

 κι ανάγκη πια δεν θα ’χεις κανενός θεού”.

  Αυτήν την ανάσταση θέλουμε εμείς οι εργαζόμενοι. Όχι σε κάποιον άλλο κόσμο στους ουρανούς, αλλά σ’ αυτόν τον κόσμο που μας ανήκει, μπορεί και πρέπει να γίνει δικός μας.

ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ Η «ΕΥΡΩ-ΧΟΥΝΤΑ» ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ!

38 χρόνια μετά τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου που συγκλόνισε και οδήγησε στην κατάρρευση την αμερικανόδουλη φασιστική χούντα, η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος των ανοιχτών εχθρών, των ψεύτικων φίλων και αυτών που καπηλεύτηκαν τους δημοκρατικούς αγώνες και τις θυσίες του λαού και της νεολαίας, μας έχει φέρει στα πρόθυρα μιας νέας «ευρω-χούντας», αυτή τη φορά με το σχηματισμό μιας ψευδώνυμης κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» και με την υποστήριξη του συνόλου σχεδόν των επίορκων βουλευτών των αστικών κομμάτων.

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...

Υπάρχουν ορισμένες χαρακτηριστικές ομοιότητες ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. Γιατί και τότε όπως και τώρα, στις συνθήκες μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, είχε κλονιστεί συθέμελα ο ελληνικός καπιταλισμός και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι ένιωθαν να χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους. Γιατί και τότε όπως και τώρα, το σύνολο σχεδόν του αστικού πολιτικού κόσμου είχε δηλώσει τη συμμετοχή του στα σχέδια «ομαλοποίησης» και τις χουντοεκλογές που ετοιμάζονταν για την εδραίωση ενός φασιστικού ψευτο-κοινοβουλευτικού καθεστώτος. Γιατί και τώρα, ύστερα απ’ το συγκλονιστικό ΟΧΙ απ’ τη μεριά των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού στην ανατροπή του συνόλου των κατακτήσεων και δικαιωμάτων τους στις 18,19 και στις 28 του Οκτώβρη, το σύνολο και πάλι του αστικού πολιτικού κόσμου, απ’ το ΠΑΣΟΚ μέχρι τη ΝΔ, μαζί με τους νοσταλγούς του Μεταξά και της χούντας του ΛΑΟΣ, έχουν ευθυγραμμιστεί με τις εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ καθώς και του Γερμανού υπουργού οικονομικών Σώϋμπλε, που απαίτησε την «παραίτηση της Ελλάδας για ένα διάστημα από την εθνική της κυριαρχία» (Σπήγκελ, 31/10/2011) για να  σχηματίσουν μια κυβέρνηση ξεπουλήματος κάθε εργατικού και λαϊκού δικαιώματος, με επικεφαλής τον τραπεζίτη Παπαδήμο. Γιατί και τώρα, πιο ζωντανός και αναγκαίος παρά ποτέ, ο Νοέμβρης του '73 δείχνει και πάλι τη μόνη διέξοδο απέναντι στην καταστροφή και το μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν.

 ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Η 1^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. πραγματοποιείται σε μια περίοδο καταλυτικής κρίσης του καπιταλισμού, που συγκλονίζει όχι μόνο την οικονομία και τουςκοινωνικοπολιτισκούς συσχετισμούς αλλά και το ίδιο το πολιτικό σύστημα, με τον κόσμο της εργασίας και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να σηκώνουν κεφάλι. Να λένε ΟΧΙ στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της κοινωνικής εξαθλίωσης. Να υιοθετούν ως κεντρικό παλλαϊκό τους αίτημα το ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ της αντιλαϊκής μνημονιακής λαίλαπας που τους εξαπάτησε, να ζητούν την άμεση ανατροπή και εκδίωξή της, Κι ακόμα, με το χτεσινό πανελλαδικό ξεσηκωμό τους στο κέντρο και στις γειτονιές της πρωτεύουσας και των μεγάλων επαρχιακών πόλεων, να εμπνέονται από το ΟΧΙ του '40 στο φασισμό και τη ναζιστική κατοχή, για να προβάλουν ένα νέο βροντερό ΟΧΙ στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και στην ισοπέδωση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας από το σημερινό Άξονα Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

Σ΄ αυτή την εκρηκτική συγκυρία, για να μπορέσουμε να αντιστοιχηθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, θα πρέπει, τα σημαντικά βήματα που πραγματοποιήσαμε -με τη μετωπική συνεργασία οργανώσεων και αγωνιστών της αντιρεφορμιστικής–επαναστατικής Αριστεράς, με την κοινή μας οριοθέτηση απέναντι στους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους της εργατικής τάξης στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας, απέναντι στις αντιλήψεις και τις πρακτικές της ήττας και της πολυδιάσπασης μέσα στο αριστερό μας κίνημα– να τα συμπληρώσουμε με ακόμα πιο σημαντικά βήματα προς τα μπρος. Όχι μόνο για τη συγχώνευσή μας με τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης στην αντιπαράθεσή της με το κεφάλαιο στο χώρο δουλειάς, αλλά και για την ανάδειξή της σε πολιτικό υποκείμενο σε σχέση με όλες τις άλλες τάξεις και στρώματα της κοινωνίας, την κρατική εξουσία, το εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας.Με την ανασυγκρότηση της ταξικής και αγωνιστικής ενότητας των εργαζόμενων μέσα στο συνδικαλιστικό και διεκδικητικό κίνημα, αλλά και μέσα στους πολιτικούς αγώνες της περιόδου. Με το χάραγμα του δρόμου της πολιτικής και της κοινωνικής απελευθέρωσης στις σημερινές συνθήκες.