Ε.Κ.Κ.Ε.

 φλόγα της Λαϊκής Εξέγερσης του Νοέμβρη δεν λέει να σβήσει! Αναδείχθηκε σε κορυφαία κατάκτηση της νεότερης ιστορίας, ικανή να ενώνει και να εμπνέει απέναντι στην αλαζονεία ντόπιων και ξένων καταπιεστών και εκμεταλλευτών.

Τα πενήντα χρόνια από το ιστορικό αυτό ορόσημο συμπληρώνονται σ’ ένα διεθνές περιβάλλον που μεταβάλλεται ραγδαία και εν μέσω δύο εξελισσόμενων πολέμων, στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Και στους δύο η χώρα μας έχει σοβαρή εμπλοκή, που δεν περιορίζεται στη δουλική ευθυγράμμιση με τις επιταγές του υπερατλαντικού ηγεμόνα, αλλά επεκτείνεται στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας και στην άνευ όρων και ορίων παράδοση βάσεων, λιμανιών και αεροδρομίων για χρήση κατά το δοκούν από ΗΠΑ/ΝΑΤΟ.

Και σαν να μη φτάνουν οι φωτιές που ήδη έχουν ανάψει απειλώντας να σύρουν την ανθρωπότητα στο βάραθρο ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, τα νεοσυντηρητικά γεράκια της Ουάσιγκτον, τυφλά και κουφά στα ιστορικά μαθήματα από όλες σχεδόν τις πρόσφατες συρράξεις όπου έχουν εμπλακεί, απεργάζονται σχέδια για νέες πολεμικές περιπέτειες στοχεύοντας Κίνα και Ιράν.

Κατά ειρωνικό τρόπο, είναι ακριβώς το δολοφονικό ιμπεριαλιστικό όργιο αυτό που ξεγυμνώνει πλέον μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου τη σοβούσα δομική κρίση του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης, παρά την αγωνιώδη προσπάθεια διάσωσής τους. Η παρακμή (ηθική, κοινωνική, στρατιωτική και οικονομική) της Δύσης και της παραπαίουσας αμερικανικής κοσμοκρατορίας/μονοκρατορίας είναι πια ολοφάνερη και δίνει στον λεγόμενο Παγκόσμιο Νότο την ευκαιρία να επωφεληθεί από τις ρωγμές και τα ρήγματά της, ενώ στιγματίζει ακόμα βαθύτερα τους απανταχού λακέδες της· λακέδες στους οποίους περιλαμβάνεται, δυστυχώς, η χώρα μας, την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ υπέταξε πλήρως στον άξονα ΗΠΑ-Ελλάδας-Ισραήλ εν ονόματι της «στρατηγικής αναβάθμισης», με τυφλή στήριξη των σιωνιστών και των εγκληματικών πρακτικών τους και πλήρη ταύτιση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για δημιουργία μιας «νέας Μέσης Ανατολής». Με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο της περιοχής και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, πνίγεται στο αίμα ένας ολόκληρος λαός που προσπαθεί εδώ και 75 χρόνια να κρατήσει ένα κομμάτι γης, μια πατρίδα για να ζήσει.

το εσωτερικό, η κυβέρνηση των Τεμπών, των πλημμυρών και πυρκαγιών δημιουργεί νέες στρατιές ανέργων, ξεκληρίζει την αγροτιά, επιβάλλει μεσαίωνα στην εργασία, αφήνει ασύδοτη την αισχροκέρδεια και την ακρίβεια, περικόπτει κοινωνικές δαπάνες, κουτσουρεύει μισθούς και συντάξεις, κατεδαφίζει τη δημόσια παιδεία και υγεία, ξεσπιτώνει τους φτωχούς, εμπορευματοποιεί και ιδιωτικοποιεί και τα τελευταία δημόσια αγαθά, τσακίζει κάθε κοινωνική κατάκτηση. Από την άλλη, ξοδεύονται ιλιγγιώδη ποσά για νέους άχρηστους εξοπλισμούς.

Το εκρηκτικό κοινωνικό αυτό υπόβαθρο (κοινό, άλλωστε, για όλες τις δυτικές χώρες) απαιτεί αυξανόμενη καταστολή και αυταρχισμό – και σ’ αυτά τα όπλα καταφεύγει το κράτος για να προστατευτεί από τον «εχθρό λαό». Με απαγορεύσεις, επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη», ασφυκτικό έλεγχο της ενημέρωσης, κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας. Και ας μην υποτιμήσουμε τη συστηματική προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας (στα πλαίσια της οποίας εξελίσσεται εδώ και χρόνια μια ανελέητη επίθεση ενάντια στο νόημα και στα διδάγματα της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου).

ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, συνεργοί στην άθλια κυβερνητική πολιτική, κρατούν την εργατική τάξη στο γύψο. Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, πιο αποκαλυπτικά με τον νέο πρόεδρό της, αναζητά να γίνει Μητσοτάκης στη θέση του Μητσοτάκη. Παράλληλα εξυφαίνονται σχέδια σύμπλευσης με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που πλασάρεται ως άλλος «συνετός παίχτης», για μια αντιπολίτευση-κατοικίδιο του συστήματος, που θα απορροφά τις κοινωνικές αντιδράσεις και τους κλυδωνισμούς από την αντιδραστική και δολοφονική πολιτική τους.

ριν από πενήντα χρόνια, ο ρεφορμισμός επιδίωκε ως διέξοδο στο φασιστικό καθεστώς την «ειρηνική μετεξέλιξη» - δηλαδή τη διαιώνισή του πίσω από το ψευτοδημοκρατικό προσωπείο ενός κοινοβουλίου όπου κουμάντο θα έκαναν οι συνταγματάρχες. Όσο για τα πανεπιστήμια, τα «εκλεγμένα» ΔΣ θα ήταν τοποθετημένα εκ των προτέρων από τους φασίστες.

Τα σχέδια αυτά δεν πέρασαν ούτε στα πανεπιστήμια, ούτε με το χουντοδημοψήφισμα του Μαρκεζίνη. Καταλύτης στην αποτυχία της χουντικής προσπάθειας ομαλοποίησης υπήρξαν οι πρωτοβουλίες δυνάμεων που τόλμησαν να έρθουν σε ρήξη με τη συμβιβαστική πολιτική της αριστεράς της Βάρκιζας, της ήττας και της υποταγής. Ήταν η γραμμή της ΑΠΟΧΗΣ αυτή που αντιτάχθηκε στο ρεφορμισμό, με πρωτοπόρα τη συμβολή της ΑΑΣΠΕ και του ΕΚΚΕ.

Το Πολυτεχνείο και η Λαϊκή Εξέγερση του Νοέμβρη έγιναν στα πλαίσια αυτής της γραμμής της ασυμβίβαστης πάλης για ματαίωση κάθε ψευτοδημοκρατικής λύσης του ιμπεριαλισμού και των λακέδων του στη χώρα μας. Η πάλη στο φοιτητικό κίνημα γύρω και ενάντια στις εκλογές οδήγησε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, ώστε να αποτραπεί η μετεξέλιξη σε μια εξουσία που θα μπορούσε αποτελεσματικότερα να χειραγωγήσει τις μάζες. Ήταν η γραμμή που έδωσε επαναστατική πνοή στο κίνημα, ενάντια στη «δημοκρατία» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, για μια Λαοκρατούμενη Σοσιαλιστική Ελλάδα.

 ελληνικός λαός, με την πλούσια και μακρά ιστορία του, έχει μυαλό και μπράτσα και αγαπάει το φως και θα μπορέσει να αναμορφώσει και να στήσει τη χώρα στα πόδια της. Ενδιάμεσες λύσεις, όπως έδειξε η αποτυχία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχουν.

Ο αγώνας για την κατάκτηση μιας τέτοιας δημοκρατίας δεν είναι ούτε απλός ούτε εύκολος. Είναι όμως δυνατός. Με την Κύπρο και την Παλαιστίνη ελεύθερες, χωρίς εποίκους και κατοχή, χωρίς τον βραχνά του κεφαλαίου. Αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε χέρι χέρι με όλους τους λαούς του κόσμου που σηκώνουν κεφάλι και τολμούν, κόντρα στον ιμπεριαλισμό, να ονειρευτούν μια ζωή με λευτεριά, κοινωνική δικαιοσύνη, ανεξαρτησία. Και μπορούμε να τον κερδίσουμε. Σ’ έναν τέτοιον αγώνα, που περνάει αναγκαστικά μέσα από τη συντριβή του κράτους της αντίδρασης από τις ίδιες τις λαϊκές μάζες, καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη. Με το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, όχι αυτό που «δε θα σπάσει ούτε τζάμι», αλλά εκείνο που θέλει και παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, ως το τέλος, ως τον κομμουνισμό· και για να το πετύχει, θα χρησιμοποιήσει όλες τις επαναστατικές μεθόδους που μας έχουν διδάξει η ιστορία και ο μαρξισμός-λενινισμός-μαοϊσμός.

Αυτή είναι η υπόσχεση και το όραμά μας, τιμώντας τα πενήντα χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973. Για να βρουν δικαίωση οι αγώνες.

Να απαλλαγούμε από τη σκουριά των ιδεών της ήττας και της υποταγής!

  Η ομιλία του σ. Αποστόλη Καπετανάκη στην εκδήλωση της Αριστερής Κίνησης Περιστερίου για το Πολυτεχνείο

50 χρόνια έχουν περάσει και η φλόγα της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ δε λέει να σβήσει.

Χρόνια τώρα προσπαθούν συστηματικά και μεθοδευμένα να πνίξουν, να οδηγήσουν στον εκφυλισμό και να ενταφιάσουν οριστικά, να τελειώσουν πια με τα μηνύματα και το κοινωνικό κάλεσμα του Πολυτεχνείου. Κι όμως, η φλόγα της εξέγερσης του Νοέμβρη έχει αναδειχτεί σε κορυφαία αξία και κατάκτηση της νεότερης ιστορίας του λαού μας, ικανή να ενώνει και να εμπνέει απέναντι στα αντιδραστικά σχέδια και στην αλαζονεία ντόπιων και ξένων καταπιεστών και εκμεταλλευτών των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Μας έλεγαν τότε «Πού πάτε; Η αμερικανόδουλη χούντα είναι παντοδύναμη». Και όμως, με τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 η εικόνα της παντοδυναμίας των ισχυρών της εποχής κατέρρευσε και άνοιξε ο δρόμος για την ανατροπή της χούντας.

Πίσω από τη μάσκα του προέδρου της Δημοκρατίας ήθελαν να οικοδομήσουν ένα καθεστώς συνταγματικού κοινοβουλευτικού φασισμού. Η φάρσα του δημοψηφίσματος, η αμνηστία, η αλλαγή παλιών καραβανάδων και η ανάθεση της εντολής στον τσαρλατάνο Μαρκεζίνη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το φτιασίδωμα της ανοιχτής στρατιωτικής δικτατορίας.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Μαρκεζίνης δηλώνει πως «μιας και πλέον πολιτικόν ζήτημα δεν υφίσταται», ο αγώνας μας πρέπει να περιοριστεί «εντός του καθαρού πλαισίου των συνδικαλιστικών αιτημάτων», δηλαδή πάει πια το καθεστώς του φασισμού και ήρθε η δημοκρατία! Με άλλα λόγια, ο Μαρκεζίνης θέλει να νομιμοποιηθεί και τη νομιμοποίηση οι φασίστες θέλουν να την περάσουν και στα πανεπιστήμια.
Προωθούνται τα Νομοθετικά Διατάγματα 93/69, 720/70, 1347/73 (Γκαντώνας), 13/11/73 (Σιφναίος). Το ΝΔ 1347/73 αφορά την πολιτική επιστράτευση εκείνων των φοιτητών που αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς. Το φοιτητικό κίνημα απάντησε με την κατάληψη της Νομικής. Με το ΝΔ 93/69 οι φοιτητές είναι υποχρεωμένοι για κάθε τους ενέργεια να ζητούν την άδεια του Πρύτανη. Με το 13/11/73 (Σιφναίος) ορίζεται ότι τις εκλογές θα τις κάνουν οι αριστούχοι φοιτητές.

Στο φοιτητικό κίνημα υπάρχουν δύο απόψεις: 1) Να γίνουν οι εκλογές με πρωτοβουλίες εκλεγμένων επιτροπών που θα κατοχύρωναν το αδιάβλητό τους (ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ, ΟΜΛΕ, ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ), 2) Να γίνουν οι εκλογές με τα παραπάνω δεδομένα, αλλά κυρίως με απαραίτητη προϋπόθεση να καταργηθούν τα φασιστικά νομοθετικά διατάγματα ως αναγκαίος όρος για τη συμμετοχή σ’ αυτές. Η ΑΑΣΠΕ υιοθέτησε τη γραμμή της αποχής, καθώς χωρίς την κατάργηση των νομοθετικών διαταγμάτων θα νομιμοποιούνταν η χούντα και η νέα κατάσταση.

Στις 25 Σεπτέμβρη η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου απαγορεύει την παμφοιτητική συγκέντρωση. Με πρόφαση «την προάσπισιν του δικαιώματος των φοιτητών όπως μορφωθούν» και ταμπουρωμένη πίσω από το φασιστικό ΝΔ 93/69, κήρυξε την συγκέντρωση παράνομη.

Η «δημοκρατία» του Παπαδόπουλου δεν πρόλαβε καλά καλά να βαφτιστεί και μας συστήθηκε με το πραγματικό της πρόσωπο, το πρόσωπο του φασισμού. Έγινε παμφοιτητική διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας με συνθήματα ενάντια στην αμερικανοκρατία, στον φασισμό και στην επιστράτευση.

Γίνονται συνελεύσεις και συγκεντρώσεις σε όλες τις σχολές. ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Περίπου 1.100 φοιτητές ξεκινούν από τη Νομική για το Πολυτεχνείο.

Η είσοδός τους στο Πολυτεχνείο γίνεται γύρω στη 1-2 μ.μ.Το απόγευμα η κατάληψη είναι γεγονός.

 Είμαστε στο πλευρό του ηρωικού παλαιστινιακού λαού στον αγώνα του κατά του δολοφονικού, σιωνιστικού κράτους-κατασκευάσματος του Ισραήλ, που σχεδόν αμέσως μετά την ίδρυσή του μετατράπηκε σε αιχμή του δόρατος των αντιαραβικών, ιμπεριαλιστικών μηχανορραφιών και επεμβάσεων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Είμαστε με το απαράγραπτο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να θέλει πίσω την πατρίδα του, να προσδοκά και να παλεύει για μια αξιοπρεπή, ασφαλή, ειρηνική ζωή στα πατρογονικά εδάφη του. Ακόμα και ο (ξεπουλημένος στα δυτικά συμφέροντα) ΟΗΕ αναφέρεται στις αποφάσεις του σε κατεχόμενα εδάφη και θέτει θέμα δημιουργίας και αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους. Είναι απαράδεκτες λοιπόν οι δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ περί «φριχτής τρομοκρατικής επίθεσης» εκ μέρους των Παλαιστινίων. Όπως είναι απαράδεκτες και οι δηλώσεις καταδίκης από τη μεριά ολόκληρου του αστικού κατεστημένου, δικού μας και ξένου. Πρόκειται για κινήσεις πλήρους ευθυγράμμισης όλων αυτών (από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τους ακροδεξιούς, τους φασίστες και τους «Σπαρτιάτες», από την ΕΕ και τις δυτικές κυβερνήσεις μέχρι τον Ζελένσκι) με τον στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ, το Ισραήλ. Τρομοκράτης είναι το Ισραήλ με την κατοχή, τις εκτοπίσεις, τους εποικισμούς, τις δολοφονίες αμάχων, τα ξεριζωμένα λιόδεντρα, τα ισοπεδωμένα χωριά και τις πόλεις των δεκάδων χιλιάδων μαρτύρων, βασανισμένων, φυλακισμένων επί 70 χρόνια Παλαιστινίων.

 Τρομοκρατία είναι η διακοπή της τροφοδοσίας του πληθυσμού στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, τη Λωρίδα της Γάζας· είναι η διακοπή του εφοδιασμού σε καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια, νερό· είναι το απαρτχάιντ που ξεδιάντροπα εφαρμόζεται κατά του αραβικού πληθυσμού· είναι η γενοκτονία που διεξάγεται αυτή τη στιγμή και η πλήρης ισοπέδωση της Γάζας. Δεν υπάρχει έγκλημα κατά της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας που να μην το έχουν διαπράξει οι Ισραηλινοί κατά των Παλαιστινίων όλα αυτά τα χρόνια, με τη χρήση υπερσύγχρονων μέσων και όπλων και πάντα με την αμέριστη βοήθεια της δολοφονικής μηχανής ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, αλλά και με τη συγκάλυψη και την υποκρισία από τη μεριά της ΕΕ και των άλλων δυτικών χωρών. Η βία γεννάει βία, το μίσος γεννάει μίσος. Όσοι «συγκλονίζονται» σήμερα από τη βαρβαρότητα των εικόνων που έρχονται από το Ισραήλ, είχαν ξεχάσει να «συγκλονιστούν» από τις αντίστοιχες εικόνες των ισραηλινών κτηνωδιών που προηγήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Η ώρα των «ίσων αποστάσεων» έχει προ πολλού παρέλθει. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς, είναι ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη!

 Το ΕΚΚΕ καταδικάζει την αποθηρίωση του φασιστικού, σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ, που ξεκάθαρα και ξεδιάντροπα πια αποκαλεί τους Παλαιστίνιους «ανθρώπινα ζώα» και προαναγγέλλει την πλήρη εξόντωσή τους και την «αλλαγή του χάρτη της Μέσης Ανατολής». Πιστεύουμε ακράδαντα πως το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην πατρίδα του είναι αδιαπραγμάτευτο και νομιμοποιεί τον ηρωικό αγώνα του, και γι’ αυτό τον υποστηρίζουμε μέχρι το τέλος. Μέχρι τη νίκη. حتي النصر

Καλούμε τον λαό στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν ενάντια στη μαύρη προπαγάνδα κυβέρνησης, αστικής αντιπολίτευσης και ΜΜΕ.

ΕΚΚΕ

10/10/2023

Είναι γνωστές οι προσπάθειες του διεθνούς μαοϊκού κινήματος για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ειδικά από τον Μάη του 1968 και μετά. Ας μην ξεχνάμε την πρωτοπόρα δράση της γαλλικής οργάνωσης «Revolution» που προσπάθησε στις δύσκολες συνθήκες των εργοστασίων να αγωνιστεί για τα δικαιώματα (από την έκφραση μέχρι τη πλήρη αποδοχή) των ομοφυλόφιλων εργατών. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Φιλιππίνων και ο Νέος Λαϊκός Στρατός από την αναδιοργάνωσή τους στα τέλη της δεκαετίας του ’60, έδωσαν ιδιαίτερο βάρος στα ζητήματα φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, αποδεικνύοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον τους με τα εκατοντάδες μέλη τους από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και τους δεκάδες γάμους ομοφυλόφιλων κ.λπ. ζευγαριών στις αντάρτικες περιοχές. Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στις 21 Ιούνη 2023 στην επίσημη έκδοση του Κ.Κ.Φ. Ang Bayan (Ο Λαός).

Εδώ και πάνω από έναν χρόνο, η Κα Νταίζη, μια τρανς γυναίκα, υπηρετεί ως κόκκινη μαχήτρια πλήρους απασχόλησης. Εντάχθηκε στον Νέο Λαϊκό Στρατό (NPA) κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τρία χρόνια μετά την επαναστατική της δράση ως μέλους της Kabataang Makabayan (Πατριωτικής Νεολαίας). Διηγήθηκε πώς ενεπλάκη η μονάδα της σε ένοπλη σύγκρουση τη δεύτερη ημέρα της θητείας της στη μονάδα.

Η Κα Νταίζη, η οποία από ορισμένους συντρόφους αποκαλείται επίσης «Ιντέι», υπηρετεί τώρα ως πολιτική καθοδηγήτρια του στρατιωτικού της αποσπάσματος. Ως αξιωματικός, διασφαλίζει την ενίσχυση της οργάνωσης. Βοηθάει στη χάραξη σχεδίων και προγραμμάτων και διασφαλίζει την εφαρμογή τους. Εκτελεί επίσης καθημερινά τεχνικά καθήκοντα, όπως η μεταφορά νερού, το μαγείρεμα και η μεταφορά εφοδίων.

Η παρακάτω ομιλία εκφωνήθηκε από τη συντρόφισσα Γαρυφαλλιά Καπετανάκη στο πλαίσιο του συνεδρίου με θέμα τον αγώνα κατά των ναρκωτικών που διοργανώθηκε από το Λαϊκό Μέτωπο και διεξήχθη στη Νομική Σχολή στις 3-4 Ιούνη. Στο συνέδριο συμμετείχαν αγωνιστές από τον χώρο της αριστεράς και της αναρχίας από την Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιρλανδία, Γερμανία, Μεξικό κ.ά.) και αναλύθηκαν πτυχές του ζητήματος των ναρκωτικών, όπως ο τρόπος αξιοποίησης των ναρκωτικών από τις ιμπεριαλιστικές χώρες ως μέσο αποτροπής του αγώνα των λαών, ο εθισμός στα ναρκωτικά ως κοινωνικό πρόβλημα, ο πολιτικός αγώνας κατά των ναρκωτικών, η οργάνωση του λαού και η πάλη ενάντια στα ναρκωτικά, η θεραπεία των τοξικομανών, η διάσωση της νεολαίας μας και των τοξικομανών από τον βάλτο των ναρκωτικών.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στο συμπόσιό σας. Τα ναρκωτικά είναι ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα με πολιτικές διαστάσεις που θα έπρεπε να απασχολήσει περισσότερο τον χώρο της αριστεράς και της αναρχίας. Θα ήθελα να σας επισημάνω ότι θα σας μεταφέρω τις θέσεις του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας, αλλά θα βάλω στην ομιλία μου κι έναν προσωπικό τόνο, καθώς είμαι καθηγήτρια εφήβων 15-18 ετών, και οι στενοί δεσμοί που έχω μαζί τους με έχουν βοηθήσει να καταλήξω σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.

Τα ναρκωτικά, «μαλακά» ή «σκληρά», είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους κοινωνικού ελέγχου. Θα πρέπει να μας απασχολήσει η ναρκοκουλτούρα που κυριαρχεί και οι διαφορές στη στάση των χρηστών σε σύγκριση με παλιότερες εποχές. Οι νέοι άνθρωποι καλούνται σήμερα να ζήσουν σ’ έναν κόσμο ανυπόφορο, σε μια κοινωνία ρημαγμένη, διαλυμένη από την οικονομική κρίση, όπου κυριαρχεί η φτώχεια και η εργασιακή ανασφάλεια. Το ιδεολογικό πλαίσιο αυτής της οικονομικής κρίσης είναι η κυριαρχία του ανταγωνισμού, του ατομικισμού, των επιφανειακών σχέσεων. Μάλιστα, η πανδημία και ο τρόπος διαχείρισής της όξυναν την οικονομική και κοινωνική κρίση. Παράλληλα, τα πρότυπα που κυριαρχούν στα social media και στα ΜΜΕ είναι αυτά του εύκολου κέρδους και της απόκτησης πλούτου με οποιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό νέων ακούει τη μουσική τραπ, στην οποία αποθεώνονται τα παραπάνω, αφού οι στίχοι προωθούν την ιδέα ότι «πετυχημένος» είναι ο  πλούσιος, χωρίς να θεωρείται πρόβλημα  αν αυτό το έχει πετύχει πουλώντας όπλα και ναρκωτικά. Η μουσική τραπ δεν οδηγεί στα ναρκωτικά, αυτό που κάνει όμως είναι να εξοικειώνει με την ιδέα της χρήσης τους και να αντανακλά την κοινωνική σήψη που υπάρχει.