Ε.Κ.Κ.Ε.

τις 16/11/2022 θα ξεκινήσει στο Εφετείο η εκδίκαση της υπόθεσης των 11 Τούρκων αγωνιστών, οι οποίοι διεκδικούν την αναίρεση της απόφασης της 19ης Ιουλίου 2021, με την οποία καταδικάστηκαν, με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο,  σε εξοντωτικές ποινές κάθειρξης, συνολικά 333 ετών. Αυτό μεταφράζεται σε 30 χρόνια για τον καθένα τους, σε μια δίκη παρωδία που καταπάτησε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και διεξάχθηκε κεκλεισμένων των θυρών στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Παραβιάζοντας την αρχή της δημοσιότητας της δίκης, επιτράπηκε μόνο ένας μάρτυρας υπεράσπισης ανά κατηγορούμενο και γενικότερα η υπεράσπισή τους συναντούσε συνεχώς εμπόδια, αφού τόσο οι μάρτυρες υπεράσπισης και οι δικηγόροι κατά την αγόρευσή τους, όσο και οι αγωνιστές κατά την απολογία τους διακόπτονταν συνεχώς. Το αποκορύφωμα ήταν το άγριο ξυλοκόπημα των αγωνιστών μέσα στη δικαστική αίθουσα χωρίς να τους επιτραπεί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο και να υποβληθούν σε ιατροδικαστική εξέταση. Διατυπώθηκε μάλιστα η απαίτηση να συνεχιστεί η δίκη τους, παρά την αποχή στην οποία προχώρησαν οι δικηγόροι τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Παρότι δεν υπήρχε κανένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος τους, αφού άλλωστε ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας της αντιτρομοκρατικής επιβεβαίωσε ότι δεν είχαν διαπράξει κάτι που να σχετίζεται με τρομοκρατία, καταδικάστηκαν με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Δεν υπήρξε ούτε καν εξατομίκευση των κατηγοριών στον καθένα. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι αγωνιστές ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 6/10.

Με θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του συντρόφου Αντρέα Βογιατζόγλου, ιστορικού στελέχους της επαναστατικής αριστεράς και γραμματέα του καθοδηγητικού οργάνου του ΚΚΕ (μ-λ).

Ο σύντροφος Αντρέας ήταν παρών σε όλους τους αγώνες. Από την περίοδο της χούντας, παίρνοντας μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, μέχρι το τέλος της ζωής του δε σταμάτησε να αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ακόμα και όταν οι συνθήκες ήταν δύσκολες, όπως στη δεκαετία του ’80, παρέμεινε πιστός και συνεπής στις ιδέες του. Ακούραστος πάλευε πάντα για την ανασυγκρότηση του επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Ο Αντρέας Βογιατζόγλου ήταν από εκείνους τους αγωνιστές που αποτελούν παράδειγμα υπομονής, επιμονής, συντροφικότητας και τιμιότητας, γι’ αυτό θα εμπνέει τους αγώνες του μέλλοντος.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους συντρόφους και στην οικογένειά του.

Καταγγέλλουμε την προκλητική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας να απορρίψει για άλλη μια φορά την έφεση του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, που απολύτως νόμιμα διεκδικεί την υπό όρους απόλυσή του, έχοντας εκτίσει το απαιτούμενο από τον νόμο μέρος της ποινής του. Το αιτιολογικό ότι υπάρχει κίνδυνος να επαναλάβει τα «βαρύτατα» εγκλήματά του γίνεται ακόμα πιο εξοργιστικό από τη στιγμή που είναι πασίγνωστο ότι αποφυλακίζονται μια σειρά από αποβράσματα του κοινού ποινικού δικαίου και καταδικασμένοι παιδοβιαστές, δολοφόνοι ανηλίκων, Χρυσαυγίτες και άλλα τέτοια συστημικά μπουμπούκια. Ο αγώνας του Γιάννη Μιχαηλίδη είναι δίκαιος και η μεταχείριση του είναι εκδικητική, αυταρχική και δολοφονική. Στεκόμαστε και θα στεκόμαστε στο πλάι του στον δίκαιο αγώνα του για να ισχύσουν και στην περίπτωσή του οι νόμοι που το ίδιο το αστικό κράτος θεσπίζει, για να εφαρμόζει στη συνέχεια επιλεκτικά και κατά περίπτωση στους ευνοούμενούς του.

Καταγγέλλουμε επίσης απερίφραστα το όργιο καταστολής που εξαπολύθηκε προκειμένου να παρεμποδιστεί η προγραμματισμένη διαδήλωση αλληλεγγύης στον Γ. Μιχαηλίδη. Τα όργανα του «νόμου και της τάξης» βιαιοπράγησαν απρόκλητα και αδιάκριτα με χυδαιολογίες και απειλές, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο (κρότου λάμψης, δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, προσαγωγές) και παραβιάζοντας ανενδοίαστα τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα όσων συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον απεργό πείνας.

Τέτοιου είδους αποφάσεις από την πλευρά της δικαιοσύνης θυμίζουν άλλες, μαύρες εποχές και η συνεχής διολίσθηση σε αντιδημοκρατικές, αυταρχικές και βάναυσες πρακτικές είναι ενδεικτική του φόβου που προκαλεί στους κυβερνώντες και στο κράτος η πιθανότητα μιας λαϊκής έκρηξης. Μιας έκρηξης που γίνεται όλο και πιο πιθανή όσο η οικονομική κρίση γονατίζει τον κόσμο της δουλειάς, όσο η ανεργία γιγαντώνεται, όσο η χώρα σημειώνει πρωτιά στους θανάτους από covid, όσο όλη η Ελλάδα καίγεται, όσο η σήψη εξαπλώνεται, όσο η ζωή μας γίνεται όλο και πιο αβίωτη.

Η λαϊκή οργή δεν τιθασεύεται με την καταστολή.

Η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και για τη ζωή θα συνεχιστεί μέχρι να ανατραπεί η στυγνή και βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της.

Καταγγέλλουμε την προκλητική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας να απορρίψει για άλλη μια φορά την έφεση του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, που απολύτως νόμιμα διεκδικεί την υπό όρους απόλυσή του, έχοντας εκτίσει το απαιτούμενο από τον νόμο μέρος της ποινής του. Το αιτιολογικό ότι υπάρχει κίνδυνος να επαναλάβει τα «βαρύτατα» εγκλήματά του γίνεται ακόμα πιο εξοργιστικό από τη στιγμή που είναι πασίγνωστο ότι αποφυλακίζονται μια σειρά από αποβράσματα του κοινού ποινικού δικαίου και καταδικασμένοι παιδοβιαστές, δολοφόνοι ανηλίκων, Χρυσαυγίτες και άλλα τέτοια συστημικά μπουμπούκια. Ο αγώνας του Γιάννη Μιχαηλίδη είναι δίκαιος και η μεταχείριση του είναι εκδικητική, αυταρχική και δολοφονική. Στεκόμαστε και θα στεκόμαστε στο πλάι του στον δίκαιο αγώνα του για να ισχύσουν και στην περίπτωσή του οι νόμοι που το ίδιο το αστικό κράτος θεσπίζει, για να εφαρμόζει στη συνέχεια επιλεκτικά και κατά περίπτωση στους ευνοούμενούς του.

Καταγγέλλουμε επίσης απερίφραστα το όργιο καταστολής που εξαπολύθηκε προκειμένου να παρεμποδιστεί η προγραμματισμένη διαδήλωση αλληλεγγύης στον Γ. Μιχαηλίδη. Τα όργανα του «νόμου και της τάξης» βιαιοπράγησαν απρόκλητα και αδιάκριτα με χυδαιολογίες και απειλές, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο (κρότου λάμψης, δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, προσαγωγές) και παραβιάζοντας ανενδοίαστα τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα όσων συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον απεργό πείνας.

Τέτοιου είδους αποφάσεις από την πλευρά της δικαιοσύνης θυμίζουν άλλες, μαύρες εποχές και η συνεχής διολίσθηση σε αντιδημοκρατικές, αυταρχικές και βάναυσες πρακτικές είναι ενδεικτική του φόβου που προκαλεί στους κυβερνώντες και στο κράτος η πιθανότητα μιας λαϊκής έκρηξης. Μιας έκρηξης που γίνεται όλο και πιο πιθανή όσο η οικονομική κρίση γονατίζει τον κόσμο της δουλειάς, όσο η ανεργία γιγαντώνεται, όσο η χώρα σημειώνει πρωτιά στους θανάτους από covid, όσο όλη η Ελλάδα καίγεται, όσο η σήψη εξαπλώνεται, όσο η ζωή μας γίνεται όλο και πιο αβίωτη.

Η λαϊκή οργή δεν τιθασεύεται με την καταστολή.

Η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα και για τη ζωή θα συνεχιστεί μέχρι να ανατραπεί η στυγνή και βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της.